Bezoek van thuis

Voor kerst en Nieuw heb ik bezoek gekregen van het thuisfront. Ma, Pa en mijn zus zijn langsgekomen om te kijken hoe ik woon hier en kerst en nieuw hier te vieren.

Kerstmis is in Mexico (zoals thuis) een echt familiefeest. Ik was dan ook blij dat mijn familie dan in Mexico zou zijn om het samen te vieren. Volgend jaar kom ik voor de feestdagen naar Belgie. Je wordt wel uitgenodigd om bij families van collega's of vrienden hier mee te vieren maar dat lijkt me toch niet zo leuk om dat nu bij kerstmis te gaan doen.

Het begon al goed bij de aankomst omdat er blijkbaar de week ervoor een nieuwe terminal in gebruik genomen was aan de luchthaven van Mexico City en ik daar niks van wist (ik kijk dan ook niet naar het locale nieuws). Mijn ouders en Hilde stonden dus te wachten buiten aan die nieuwe terminal en ik stond te wachten in de oude terminal wat e voor zorgde dat ze pas een dik uur later konden naar mijn appartement gaan. Er waren dan ook nog eens twee koffers (van de drie) niet aangekomen. Sjance dat die later nog gevonden zijn.

De eerste dagen van onze trip hebben we in Mexico City doorgebracht. Iedereen had duidelijk last van jetlag dus de eerste dag werd beperkt door een wandeling in de buurt waar ik woon en een kort bezoek aan het museum van de antropolgy. Dit is zowat het grootste museum hier en de Mexicanen zijn er duidelijk erg trots op. In de volgende dagen hebben we Coyoacan, Zocalo, Reforma en wat andere sites bezocht. Eigenlijk zowat alles wat voor een toerist in Mexico City interessant is (wat uiteindelijk niet zoveel is waardoor Mexico City voor de meesten slechts een stop van een dag of twee is op hun Mexico reis). Het was wel grappig dat op Zocalo er heel erg veel mensen in de Kathedraal daar de mis aan het volgen waren (Mexico is erg katholiek); terwijl er buiten dan weer veel mensen aan het aanschuiven waren bij de indianen shaman om rereinigd te worden van zonden en dergelijke (ze zijn er nog niet helemaal uit precies wie er kan zorgen voor de uiteindelijke absolutie).


Achteraan de kerk, en vooraan de shamans..

Het Frida Kahlo huis.

In Coyoacan.

Vanuit DF zijn we naar Merida gevlogen. Omdat Mexicanen Mexicanen zijn was onze vlucht zomaar 4 uur vroeger gezet dan op onze reservering stond. En omdat Mexicanen Mexicanen zijn werden we daar natuurlijk niet van op de hoogte gebracht. Omdat ik ondertussen wel weet dat Mexicanen Mexicanen zijn had ik dan gelukkig de ochtend van onze vlucht nog eens gedubbelcheckd of er iets veranderd was en konden we zonder problemen naar Merida. omdat we normaal gezien pas 's avonds laat zouden aankomen in het hotel had ik geen restaurant geboekt. Toen we dus veel vreoger aankwamen waren al de restaurants al volzet in het hotel (en bijna niks was open in de rest van de stad) zodat we kerstavond met zijn allen in de hotelkamer gevierd hebben met roomservice. Dit was eigenlijk nog gezelliger dan in een groot restaurant moeten wachten op je eten. het was wel vreemd om te zien dat op zowel kerstavond als kerstdag er bijna geen restaurants op zijn in Mexico. Iedereen eet blijkbaar inderdaad thuis dan.


Met hoeden zoals het echte toeristen beaamt...

Merida is een aanrader voor wie naar Mexico zou willen gaan maar langer dan een dag kunt ge er niet echt veel doen. We zijn dan ook een dag naar Chichen Itza getrokken om te zien wat zo een nieuw wereldwonder nu eigenlijk voorstelt. Dat is wel de moeite, maar na een site of twee van die pyramiden en dergelijke gezien te hebben hebt ge het toch wel gehad. Ik ben nu naar de site vlak bij Mexico City geweest (Theotihuacan) en dus Chichen Itza en beiden waren de moeite. Maar ik ga toch niet meer mijn best doen om er nog meer te gaan zien.


Na Merida hebben we Miami bezocht. Het is telkens toch weer pijnlijk duidelijk dat je van de derde naar de eerste wereld reist als je de USA bezoekt vanuit Mexico. Miami was leuk om gezien te hebben met de Art Deco huizen aan het strand, de gevarieerde restaurants, de immense shopping malls en natuurlijk het strand zelf. Erg lekker gegeten en erg veel geshopt. Wat eigenlijk elke keer ik in de States ben gebeurt.

Ge vindt er zelfs Art Deco tankstations..

Om de reis af te ronden hebben we nog een week doorgebracht in Playa del Carmen. Na al dat rondgereis dacht ik dat het leuk zou zijn om gewoon een tijdje te relaxen in een mooie badplaats. In Playa hebben we ook nieuwjaar gevierd en het was eens wat anders om op nieuwjaar in een restaurant aan het strand te zitten ipv sjiek in het pak in een restaurant thuis terwijl het buiten
- 2 grC is. Heel het stadje was voor die avond sjokvol, maar gelukkig vertrokken de meeste feestvierders de dag erna al.


In Mexico dragen ze blijkbaar van die stereotype feesthoeden op nieuwjaar. Dat moesten wij dus ook proberen. Na eenpaar borrels gaf Pa er duidelijk niet meer om..

Ik moest twee dagen vroeger terug naar Mexico City omdat ik de rapportering naar HQ moest doen (miljaarde toch, ze laten ene finance medewerker ook nooit met rust).

Op de terugreis was er weer een koffer verloren geraakt (dat moet toch te maken hebben met de efficientie van dat bagagepersoneel op JFK waar ze telkens van vlucht moesten wisselen) maar ook die is terecht gekomen.

Het was een leuke reis en fijn om iedereen eens hier in Mexico te hebben.

Luguber volkje die Mexicanen (en ineens 3 posts om het gebrek aan posten de laatste weken wat in te halen)

Een tijdje terug was het hier 'dag van de doden' die op dezelfde dag als 'Allerzielen' bij ons valt. In Belgie gaan we dan naar de kerk, daarna naar het kerkhof om ingetogen bij het graf van de overledenen te staan en daarna meestal iets gaan eten.

Alhoewel Halloween versieringen opduiken hier in Mexico (in de winkels vooral) rond deze tijd heeft dit feest niks met Halloween te maken.

In Mexico is dit een feest van jewelste waar er veel gedronken wordt, er een versierd altaar met afbeelding van de overledenen in elk huis staat en er 's avonds overal dus gevierd wordt. Ik was niet in het land dus heb het gemist dit jaar maar blijkbaar is de filosofie dat de dood hier als deel van het leven beschouwd wordt en men er niet zo triest over wil denken. Er moet dus gefeest worden als men de doden herdenkt. In realiteit is het gewoon weer een aangelegenheid die de Mexicanen aangrijpen om te feesten. Veel mensen hebben hier nog minder dan niks en elke keer er nationaal gefeest wordt kunnen die mensen ontsnappen uit de dagdagelijkse miserie. Er is me uitgelegd dat dit de reden is waarom er zoveel verschillende feestdagen zijn hier in Mexico en waarom alles zo uitbundig gevierd wordt.

Op kantoor hadden we wat versiering waaronden een altaartje met suikeren doodshoofden met een ieders naam erop. Nogal luguber vond ik maar blijkbaar is het normaal hier.

Met de keesies op stap (en eens veel foto's genomen voor de verandering)

Ik had effe terug dus twee Hollanders op bezoek. Die mannen hebben een hele week doorgebracht in Mexico City (wat ik niemand kan aanraden) en het verlengde weekend zijn we de Bajio regio ingereden (wat wel een dikke aanrader is). Eigenlijk was het nog wel een fijn weekend. De hele week twee 'gasten' in je appartement hebben waarvan je er 1 nog nooit gezien had is ietsje minder aangezien ik wel op mijn privacy gesteld ben. Maar bon, we hebben het overleefd.

Na de verplichte tripjes naar San Angel, dowtown, de pyramiden net buiten de stad en het antropologisch museum weet ik eigenlijk niet wat ze voor de rest gedaan hebben hier want voor toeristen is er eigenlijk niet zoveel meer te doen.

In de Bajio regio zijn we gestopt in Tequisquiapan, Queretaro en San Miguel de Allende.

Tequisquiapan is een klein dorpje met een zeer mooi pleintje waar 's avonds de hele lokale bevolking rondjes loopt. Veel feesten konden we hier niet maar het was een mooi dorpje om een avond rond te hangen.

De dag er naar was het richting Queretaro. Dit is een aanrader voor iedereen die een Mexicaanse stad wil zien zonder het hectisch verkeer, onveilig gevoel en krottenwijken op plekken waar je het niet verwacht. Dit stadje (het oude centrum dan toch) is een mooi bewaard gebleven en is een aaneenschakeling van charmante pleintjes. Voor mij was het een rare ervaring om mee te maken dat men effectief mensen laat invoegen als je een straat inrijdt, men effectief stopt voor een rood licht en ik op een hele dag in Queretaro geen enkele keer iemand heb horen claxoneren uit frustratie. Dit is echt ondenkbaar in Mexico City.

Foto van mezelf met Bert en Fons (vonden ze een 'stoere' foto trouwens)

De laatste dag van het verlengde weekend hebben we in San Miguel de Allende doorgebracht. Dit is iets toeristischer (vooral wat Amerikanen gezien) maar toch een dikke aanrader. Het is eigenlijk een 'klein' stadje (relatief gezien voor ons want er zijn zo'n 300.000 inwoners wat hier dus 'klein' is) met smalle rustieke straatjes, een mooi plein en leuke restaurants.

Vreemd genoeg hebben we hier een immense wolkbreuk met hagelbuien meegemaakt (normaal zou het niet mogen regenen deze tijd van het jaar in deze streek).

Leuk in dit 'Mexico' (in tegenstelling tot het 'Mexico' dat je meemaakt in DF) is dat je hier mensen ziet die veel relaxter zijn. Toen we 's avonds op stap gingen zagen we een groepje Mariachi's spelen met een troep mensen er rond. Elk nummer werd door iedereen luidkeels meegezongen, er gingen wat flessen wijn rond en om de beurt danste er een koppeltje in het midden van de kring. Echt leuk om te zien en iets wat je in Mexico City niet rap zult meemaken (waarschijnlijk omdat 70% van de toeschouwers hun geld kwijt zouden zijn aan zakkenrollers en de andere 30% de zakkenrollers zouden zijn).

Marktje in San Miguel..

Natuurlijk moesten de Nederlanders een 'apart' souvenier kopen.

Al effe niet meer gepost..

Vanwege drukte (na de vakantie is er altijd meer te doen en het eindejaar is in onze branche altijd de drukste periode) en vanwege luiheid want de drukte is al een week of wat over eigenlijk.

De laatste weken heb ik wat rondgereisd en hadden we behoorlijk wat kerstfeestjes te verwerken. Mexicanen nemen Kerst behoorlijk serieus en de hele maand December staat dan ook in het teken van kerstdiners en cadeautjes uitdelen.

Zoals ge kunt zien worden er bij ons op het werk ook wel wat cadeaus uitgedeeld (allemaal flessen drank of wat had ge gedacht).

Voor onze kerst dinner hadden wij (mijne baas en ik) gedacht er iets meer van te maken. Ik had er het budget voor voorzien dus zijn we met zijn allen naar Cuernevaca gegaan voor een dag paintballen en andere activiteiten en 's avonds een dinner op ware Mexicaanse stijl.

Van de paintball heb ik geen foto's maar ik kan iedereen afraden dat hier in Mexico te doen. Dat is niet zoals thuis met een full body suit en handschoenen en dergelijke en ene hele uitleg over wat wel en niet mag. Ge krijgt gewoon ene camoeflage vest aan, een bandje rond uwe nek (dat niks afdoet) en wel de verplichte helm. Met als gevolg dat er een paar met pijnlijke vingers rondliepen (dat doet serieus pijn als ge op uw handen geraakt wordt wonder handschoenen aan) en onze marketingmanager had ene paintball in zijne nek gekregen (die dus niet goed beschermd was) en liep rond met ene bult in zijne nek die er toch niet gezond uitzag. Uiteindelijk was niks van dit alles te erg dus liep het toch nog goed af. Wel grappig om te zien hoe die Mexicanen kunnen opgaan in zo een schietspelleke.

Even wat ziekjes..

Ik ben net terug van een paar dagen conge en heb blijkbaar een keelontsteking opgedaan. Niks te ernstig maar ik ben wel voor de eerste keer naar de dokter moeten gaan hier. Aangezien Mexicaanse dokters me toch niet te veel vertrouwen inboezemen heb ik in mijn buurt een Mexicaanse/Russische doctor gevonden, wat natuurlijk een veel betere optie is. Het voordeel van die mannen hier is dat zoals zowat iedereen die dokters niet echt hoge morele waarden hebben. Ik wou een algemene check up in een van de betere ziekenhuizen hier maar mijn expat verzekering betaald geen preventieve check ups terug (enkel als ge al ziek zijt krijgt ge uw kosten terug betaald). Na wat vissen en vragen blijkt die dokter (zoals naar't schijnt alle dokters hier) bereid om me een check up op te dragen ivm mijn keelonsteking (wat complete onzin is natuurlijk) zodat ik een reden heb om dat te laten doen en mijn verzekering toch terug betaald. Hoera hoera want zo'n algemene check up kost hier in een goed ziekenhuis toch al rap zo'n 1.000 tot 1.500 dollar.

Ook het bezoek aan de apotheek is het vermelden waard. In Mexicaanse apotheken verkopen ze medicamenten (off course), champoo en zeep (lijkt nog enigszins logisch), sigaretten, chips, firsdrank, bonen in blik, snoep, pantoffels, en nog veel meer. En dan heb ik het over een echte gelicencieerde apotheek. Voordeel is wel dat die mannen 7 dagen op 7 en tot erg laat open blijven (zoals zowat alle winkels hier).

Over mijne conge kan ik de volgende dagen hopelijk wel iets op de blog kan zetten. Vanavond komen er twee Hollanders (1 van Maxxium Nederland en ene vriend van hem) aan in Mexico City en die mannen gaan een ganse week in mijn appartement kamperen. Op zijn Hollands heeft die collega van me zichzelf zowat uitgenodigd en en passant nog eens doorgegeven dat een vriend van hem ook meekomt. Leuk is toch anders aangezien ik nu dit weekend en het volgend weekend en elke avond volgende week moet gaan opgeven om met die mannen de stad rond te toeren. Ik kon moeilijk weigeren omdat ik met die Hollandse collega meestal op conge ga (die was er deze keer wel niet bij) en ik ondertussen toch ook al wat van zijn vriendenkring ken.

Bon, een week hard werken om alles terug in te halen en 's avonds met keesies op stap dus. Ik zal het wel overleven zeker.

Tiens, tiens..

Ik had een oud bericht dat ik nog niet gepost had vanwege het nog niet plaatsen van de foto's op mijne pc. Nu heb ik dat eindelijk gedaan en de post gemaakt en blijkbaar wordt de initiele datum waarin ge de post begonnen zijt aangehouden. Bij deze staat er dus een nieuwe post onder de post met mijn geweldig GPS machien waar ik trouwens erg tevreden van ben.

Tadzaam, aanschouw mijn onfeilbaar instrument om niet meer verloren te rijden

Ik heb vorige week ene GPS gekocht (na ongeveer 25 winkels af te lopen dan toch ene gevonden waar ze dit wonder ter techniek al verkopen). Het is hier nogal zeldzaam en het heeft me dus wat moeite gekost maar ik heb'em gevonden. Een dan nog op kosten van het werk of wat dacht ge (het is nogal risicovol om hier te fel verloren te rijden dus dat was toegelaten).

Ik ben tegenwoordig aan het proberen wat andere delen van de stad te zien in de weekends maar verloren rijden is hier zo gemakkellijk voor mij als het verorberen van 10 kebabkes in evenveel minuten voor Bert I. (reserve center van de B ploeg van Runkst met een meer dan gezonde appeteit voor diegenen die deze jongeman niet kennen).

Een tripke naar het een of ander plein/markt/kerkje/of andere bezienswaardigheid die ene Mexicaan zo'n 20 minuten rijden zou nemen draait bij mij soms uit op een vloek-zweet-in circelbewegingen rijdend avontuur van wel 2 uur. Bon, om eerlijk te zijn gebeurt dat niet soms maar af en toe wat vaker dan soms ('meestal' is het woord dat ge best in de mond neemt denk ik). Om de een of andere reden lijkt mijn bezienswaardigheid nooit zo de moeite na een dergelijke inspanning.

Eerder pogingen om wat locals in te schakelen als gids waren niet bepaald succesvol aangezien hier niemand de volledige stad kent (te groot daarvoor) en ge na een tijd het toch ook op uw zenuwen kunt krijgen na de zoveelste 'Maar ik dacht echt dat het hier naar links was' (terwijl we na afloop erachter kwamen dat we in het verkeerde deel van de stad waren en dus maar zo'n 25 km van ons doel).

Een GPS gaat me dus zekers soelaas brengen. Het is geen Mexicaans merk of zo wat me nog meer vertrouwen geeft. Tenzij 'Mio' of zoiets een Mexicaans merk is natuurlijk. Maar ik ben wat te lui om dit al internetsurfend uit te vissen.

Nu alleen dat ding nog in mijne auto 'installeren '(wat neerkomt op het apparaat tegen de ruit te plakken en in te pluggen in dat ding waar ge ook uw sigaretten mee kunt aansteken (hoe noemt ge zo iets)).

Dus binnen een maand of zo kan ik er waarschijnlijk mee aan de slag mezelf kennende.

Leadership seminar in Valle de Bravo

Een weekend of twee terug (vrijdag tem zondag) zijn we met het Maxxium de Mexico management team naar Valle de Bravo getrokken om er drie dagen om te kijken wat er nodig is om onze samenwerking te verbeteren en het profiel van elke manager onder de loep te nemen. Kortweg samengevat kwam dit neer op intensieve sessies feedback geven op mekaar (we moesten positief blijven) en zien waar iedereen in kon verbeteren.

Ik had het nog niet gepost omdat ik wat te lui was om het neer te pennen veronderstel ik.

Natuurlijk werd dit niet in Mexico City gedaan maar zijn we een leuke plek in Mexico gaan opzoeken hiervoor. Uiteindelijk viel de keuze op Valle de Bravo. Deze streek deed me erg aan Oostenrijk denken vreemd genoeg vanwege de dennenbossen en bergen

Zodra ge wat huizen en dergelijke kon zien was de 'Oostenrijk illusie' snel weer van de baan geveegd ( tenzij er in Oostenrijk streken zijn die er zo uit zien..).

Het hotel lag aan een groot meer en de kamers hadden natuurlijk weer een gigantische jacuzzi (meer een klein zwembad deze keer). Om de een of andere reden kiest onze general manager altijd hotels die tip top zijn MET een jacuzzi in de kamer.

Iedereen was wat sceptisch voor de aanvang van het weekend maar dit bleek achteraf echt een schot in de roos te zijn. Iedereen moest vooraf wat psychologische testen afleggen om ons profiel te bepalen en dit werd dan uitgelegd en besproken in team.

We moesten oefeningen doen in de trand van 'teken iets op een groot papier waarmee ge uzelf en waar ge naartoe wilt met uw leven/carriere kunt uitleggen aan de groep'. Dit leek me nogal onnozel maar de eerlijkheid van iedereen in uitleg en feedback van de groep deed me enkel door deze oefening toch de ogen openen over verschillende van onze managers die ik precies toch niet goed genoeg kende. Vooral de 'geef feedback in de vorm van sterke en zwakke punten' op elkaar waar de 'feedback ontvangende' op een stoeltje mocht gaan zitten terwijl iedereen errond ging zitten om feedback te geven was wel een ervaring. Mexicanen kunnen verfrissend direct zijn als ze moeten wat we verbaasde want ik had verdoken, met 100km omweg om iets te zeggen commentaren verwacht.

Volgens mijn psychologisch profiel ben ik precies niet een stereotype 'finance persoon' wat in de feedback van zowat alle collega's bevestigd werd. Voor mij een opkikker aangezien ik me niet bepaald zie als de finance director die alleen maar naar de cijfers kan kijken en ik ook dan niet mijn ganse carriere in de finance afdeling wil doorbrengen.

Op de terugweg hadden we (oftewel diegenen achter het stuur, aan mij lag hiet niet) een verkeerde weg gekozen. Ipv door de dennenbossen moesten we nu ene langere weg door kleine dorpjes nemen. Mijn collega's vonden het maar niks maar ik vond dat die dorpjes nu juist de Mexicaanse charme hadden die ik wel mis in Mexico City (ge kunt heel erg veel zeggen over Mexico City, maar als ge beweert dat het ook wel charmant is zou ge de bal toch wel behoorlijk misslaan).

Ene "echte". Jammer dat ik er geen betere foto van kon maken.


Het was een of ander dorpsfeest aan de gang, maar niemand wou stoppen dus enkel wat slecht gelukte foto's.





Op de weg tussen Toluca en Mexico City werd het terug even wat verwarrend voor diegenen die zich opgeofferd hadden om als chauffeur te dienen dit weekend. Normaal moet ge serieus zoeken in dit land om wegwijzers en dergelijke te vinden, maar blijkbaar is dat gebrek in 1 klap goed gemaakt door zo'n 30 wegwijzers te plaatsen tussen twee kruispunten op deze weg.

Ik denk dat er zelfs een paar tussen stonden die eigenlijk in Mexico City zelve hadden moeten staan. Maar er werd me verzekerd dat de wegwerkers verantwoordelijk voor het plaatsen van deze wegwijzers nu ook niet zo onverantwoordelijk zijn om die dingen om het eender waar te zetten (ge zou mij nochtans het tegendeel gemakkellijk kunnen wijsmaken).