Om in dezelfde stijl verder te gaan: Het afhandelen van een verhuis, Mexican style

Yipie Yee Yozaa (enz..). Vandaag zijn ze dan eindelijk mijn spullen komen brengen. Volledig op tijd stond er een vrachtwagen met container vanochtend om 07.00 am voor mijn deur. Volledig op zijn Mexicaans zijn alle verhuizers dan eerst gaan ontbijten tot ongeveer 08.30u. Dat ze door het fout parkeren van de vrachtwagen beide garage's aan mijn gebouw blokkeerden stoorde hen blijkbaar niet (de rest van de bewoners van ons gebouw des te meer).

Uiteindelijk stonden er dus toch rond 08.30u zo'n 8 verhuizers in mijn appartement. Een beetje veel vond ik aangezien slechts 3 man in Brussel en Amsterdam alles ingepakt en verscheept hadden. Maar achteraf gezien niet slecht dat ze met zijn achten waren.

In volle vaart werd alles naar boven versleept. Tot hier, alles dik in orde. Vanaf het moment dat ze moesten beginnen aan het in mekaar schroeven van de tafel, kast en bed (stond zo in het contract dus daar kwamen ze niet onderuit) begon het echter bergafwaarts te gaan. Het duurde ongeveer 25 min om met 4 man de poten onder mijn tafel te schroeven, ik had het zelf sneller gekunt (en gezien mijn 2 linkerhanden wil dat al wat zeggen). Het IKEA bed bleek echter de grootste struikelblok te zijn. Daar hebben ze met 5 man zeker een zo'n 45 min aan zitten sleutelen. Ik probeerde nog aan te geven dat ge zo een IKEA meubel echt via het plan moet in mekaar steken maar met een plan werken is niks voor echte mannen dachten die latijnse macho's dus deden ze het uiteindelijk zonder. Er bleken wat dingen te ontbreken (volgens hen, volgens mij hadden ze in 'Youp Van't Hek zijn beroemde sketch' stijl gewoon een deel schroeven verkeerd gestoken), maar uiteindelijk blijkt er nu toch een bed in mijn 2e slaapkamer te staan.

Zij die er gaan in slapen (dus de pioniers die het eerst in het verre Mexico geraken voor een bezoek) zullen aan den lijve ondervinden hoe kundig onze groep Mexicanen uiteindelijk blijken te zijn.

Gelijkaardige taferelen in de eetkamer waar de deuren van mijn kast opeens niet meer bleken te passen en de kist met het schilderij dat Katrijn me gemaakt had niet bleek open te gaan.

Ik ben uiteindelijk moeten gaan werken en heb zoals het hoort iemand anders dit hele tafereel laten overschouwen met de boodschap: 'Als ik terugkom moet alles in orde zijn'. Toch handig als ge iemand hebt die dit allemaal kan en moet doen (we betalen dan ook redelijk wat geld aan Crown Relocations hiervoor).

En wonder boven wonder, om 01.00pm vandaag bleek alles in orde en nu kan ik dus gaan beginnen genieten van het terug bezitten van meubels na ongeveer een maand en half op de grond te hebben moeten zitten met enkel mijn Ipod voor muziek en zelden iets om te lezen. Het feit dat ik in deze periode redelijk wat trips heb kunnen maken doorheen het land was wel een pleister op deze wonde moet ik eerlijkheidshalve toegeven.

Nog snel wat foto's van mijn appartement met verhuisdozen (zeer interessant, al zeg ik het zelf), en vanaf volgende week hoop ik dan wat foto's van mijn appartement zoals het er uiteindelijk uit zou moeten zien te kunnen tonen (maar dat zal wel weer te optimistisch gedacht zijn).