Wat krijgen we nu??

Het regent hier al heel de dag en dat is toch vrij ongewoon voor de tijd van het jaar. In de late lente en zomer zou het hier ook wel bijna dagelijks regenen maar dan steeds maar een paar uur per dag en dan nog in de namiddag (en dan zit ik toch op het werk) met een mooie, warme avond daaropvolgend (en dankzij de regen met minder luchtvervuiling dan normaal).

Ik vind het toch maar een triestig zicht, zo een grauwe hemel. Ik ben het zowaar nu al niet meer gewoon. Bovendien raken de Mexicanen helemaal het noorden kwijt als het regent. De verkeerschaos is nu al niet meer te overzien wat een leuke rit naar huis in het vooruitzicht stelt.

Ik heb de afgelopen weken van een Mexicaanse audit (fiscale jaarafsluiting voor de niet financiele mensen onder julie) kunnen genieten en sjance dat ik er zo maar twee per jaar heb (normaal hebt ge er maar 1 maar hier is dat veplicht in December en voor Maxxium in Maart). Dat is dus weken lang bekvechten over oude rekeningen, balansrekeningen en er kwamen steeds leuke verassingen uit het verleden naar boven die geen van mijn voorgangers hebben opgelost en waar ik dus mee kwam te zitten (en die ik nu moest oplossen zo was de duidelijke boodschap van ons hoofdkantoor (tja, als ze uw appartement en eigenlijk bijna al de rest voor u betalen verwachten ze ook wat meer wat dan wel normaal is)). Gelukkig is dit allemaal gedaan volgende week en kan ik daarna weer zonder al die extra stress komen werken.

Wat doet ge dan na zo een paar gestresseerde weken? Gebruik maken van het lange weekend (maandag en dinsdag hebben we hier vrij) en een trip naar Acapulco maken natuurlijk. Dat zou vanwege het verlengde weekend nogal vol moeten zitten maar aangezien we dan een paar 'events' sponsoren kan ik daar op kosten van het werk wat op stap gaan dus ik zeg zeker geen nee op zulke voorstellen. Volgens mij collega's is Acapulco een echte Mexicaanse vakantiebestemming (dus geen of nauwelijks Amerikanen) dus dat zou leuker moeten zijn dan de plekken waar we de afgelopen maanden geweest zijn.

Ik had graag naar Cuba gegaan volgende week maar de audit is dan nog niet afgelopen en dat zal dus nikske worden. Niet getreurd echter, hiervoor komen er nog kansen genoeg de volgende maanden.

Kijk eens wat een triestig zicht, zo'n natte straat (en grauwe lucht die ge hier niet ziet).

En nog meer van dat. Ben eens benieuwd wat het morgen gaat zijn.

Nog eens in Belgenland en een serieus slechte terugreis ervaring

Het was nog eens plezant om terug in Belgie te zijn. Op een goei week ben ik er toch in geslaagd om van zowel familie als vrienden de meesten terug te zien alhoewel dat wel wat planning vereiste. Volgende keer moet ik toch ook eerst eens een mail sturen dat ik in Belgie ga zijn want verschillenden onder jullie waren precies verbaasd dat ik in Belgie was en aangezien ik vergeten was iets te laten weten was dat eigenlijk nog niet zo vreemd.

Vooral het feit dat alles zo vertrouwd aanvoelt (ik ben ook nog maar een goei drie maanden weg) gecombineerd met het besef dat ik nog maar een paar keer per jaar in deze vertrouwde omgeving ga vertoeven gaf me toch even een raar gevoel. Maar we moeten verder met de keuze's die we gemaakt hebben en na nog maar een dag of twee terug in Mexico besef ik dat ik toch een goede keuze gemaakt heb met het aanvangen van dit avontuur (het mooie weer, nu zo'n 26 grC en het vooruitzicht op alweer een paar leuke parties en uitstapjes (Veracruz en hopelijk ook een dikke week Cuba als ik het geregeld krijg) hebben hier wat mee te maken natuurlijk).

De terugreis naar Mexico was een ietwat mindere ervaring om zo maar even een kleine understatement in deze post te gooien. Allereerst inchecken in Brussel ging niet van een leien dakje omdat ik via de States ging en er dan ene hoop extra veiligheidsmaatregelingen getroffen moeten worden. Ze herkenden daar initieel mijn officieel document dat mijn werkvergunnung moet vervangen niet en enkel na tussenkomst van de supervisor aldaar kon ik inchecken. Die werkvergunning ligt bij onze advocaten om mijn 'powers of attorney' uit te breiden zodat ik geen extra handtekening van onze general manager meer nodig heb voor het goedkeuren van heel erg grote betalingen (dus ik kan nu alles zelf tekenen, hmm, dat geeft toch wel opties...).

De vlucht van Brussel naar Washington had vertraging zodat ik maar 25 minuten had om de connectievlucht naar Houston te nemen. Dat lukte net op tijd (met veel geloop en gestress en geduw opzij van die in de weg lopende Amerikanen).

In Houston had ik een uur om de volgende vlucht te nemen. Het duurde een 20 minuten om tot de juiste terminal te geraken waar ik van Aeromexico (Mexicaanse luchtvaartmaatschappij) te horen kreeg dat ik te laat was en dat ze mijn ticket aan iemand uit de wachtlijst verkocht hadden. Het feit dat ik toch 40 min voor vertrek van de vlucht daar was en dat zover ik weet geen enkele maatschappij dan al tickets begint door te verkopen waren geen argumenten voor de bijzonder onvriendelijke 'Javier' aan de incheckbalie. Nu wist ik wel dat Mexicanen in dit soort dingen nooit te vertrouwen zijn maar van een van de grootste luchtvaartmaatschappijen van Mexico had ik toch meer verwacht (ze (zijnde de supervisor van de incheck crew die toevallig deze a'''hole Javier bleek te zijn) hadden de vlucht gewoon overboekt en wilden dit niet toegeven). Na een keer of vier tussen de terminal waar United gevestigd was en die van Aeromexico was de enige oplossing dat ik in Houston moest overnachten en de dag erna proberen een vlucht te nemen. Zowel United als Aeromexico waren initeel niet geneigd dit ticket te verschaffen noch mijn hotelkamer te betalen.

Na het nodige gedreig, geroep en getier ging Aeromexico ermee akkoord en werd er voor me een kamer in 'Ramada' geboekt. Dit bleek een door Indiers gerund hotel van mijn voeten te zijn dus Javier lachtte waarschijnlijk in zijn vuistje. Vooral omdat deze knul me vertelde dat ik de dag erop om 07.00u in de luchthaven moest zijn en de dag erop bleek dat de vlucht naar Mexico pas om 12.30u vertrok. Ik mocht dus tot 12.00u wachten want deze vlucht was ook overboekt.

Uiteindelijk ben ik toch op deze vlucht geraakt en heb ik 'maar' een dag van mijn werkweek die toch al overvol was gemist.

Een mooie brief met officiele klacht van ons advocatenkantoor is ondertussen richting Aeromexico. Ik betaal van dit alles nikske zelf dus ik zou er normaal geen woorden meer aan vuil maken (alleen nooit meer met Aeromexico vliegen) maar ik vond dat onze beste vriend Javier toch een hoogst persoonlijk vermelding verdiende in dit hele verhaal. Waarschijnlijk dat het nikske veranderd maar ik ben toch al een kaarske gaan branden dat dieje knuppel tenminste stevig naar zijn voeten krijgt (tenminste).