Belgie-Zweden-Belgie
Ondertussen ben ik alweer anderhalve week terug in Mexico. Het bezoek Belgie was mooi meegenomen en vrij onverwacht. Ik zou normaal gezien in een conferentie in Canada gezeten hebben maar het laatste moment hadden de mensen van V&S besloten iedereen (zijnde het team van Canada, Brazilie en Mexico) naar Stockholm te laten komen.
Ideaal voor mij aangezien ik dan twee weekends in Belgie kon doorbrengen. Vooral omdat ik nu het trouwfeest van mijn neef Kim kon meemaken. Dit was de eerste multiculturele bruiloft die ik heb kunnen meevieren met een speciale eukemenische dienst en een wel heel aparte openingsdans (met een buikdanseres, aan te raden voor elke bruiloft als je het mij vraagt). Alles in een zeer mooi kader (kasteel van Rullingen) met lekker eten (iets waar ik nooit nee tegen ga zeggen). Jammer genoeg heb ik geen foto’s van het gebeuren aangezien ik mijn camera niet bijhad (iets wat ik nog te vaak vergeet verdikke, ik zou zo onderhand toch beter moeten weten).
Bovendien kon ik in het eerste weekend ook het optreden van Pearl Jam in Werchter meepikken (de vorige keer dat ze in Belgie gespeeld hebben was ik juist in Mexico om voor de job die ik nu heb te solliciteren en heb ik hun optreden moeten missen). T’was al jaren geleden dat ik nog eens op Werchter was en alhoewel ik toch het gevoel had dat ik wat oud begon te worden voor het festivalgebeuren (alhoewel er heel wat mensen die ouder waren daar rondliepen) was het toch een zeer plezante dag. Ik heb wel vastgesteld dat ik enkel nog zulke festivals ga doen in de toekomst als ik echt wat groepen die komen spelen wil zien. Gewoon gaan voor er wat rond te hangen is niet meer aan me besteed (tenzij het echt mooi weer is en tenzij we over Pukkelpop praten).
Deze ‘last minute’ wijziging van de plannen vanuit Zweden kon dus niet beter vallen.
De meetings in Zweden waren behoorlijk zwaar, vooral omdat ik aan een heel team accountants kon gaan uitleggen waarom Maxixum de Mexico nooit op tijd de facturen voor de Absolut shipments kan betalen. Dat is een situatie die ik van mijn voorgangers geerfd heb maar waar ik dus een oplossing voor moet gaan zoeken. Dag twee en drie waren voor mij gemakkellijker aangezien het dan marketingmeetings waren en dit naar gewoonte een hoop ge-blabla en tonen van mooie fotookes en dergelijke was (niet dat ik neerbuigend wil doen over onze marketingteams of zo, het waren echt wel mooie foto’s).
De Zweden hadden een paar leuke activiteiten voorzien (waar er gewerkt wordt moet er ook plezier beleefd worden). Het leukste was een trip op zo’n snelle reddingsboot (ik weet niet hoe ge dat juist noemt) naar een eiland waar we een typisch Zweedse maaltijd konden genieten. Om in deze boot mee te varen moesten we ons eerst helemaal inpakken in een speciaal pak met reddingsvest, speciale bril, handschoenen en dergelijke. Dit ding kon tot zo’n 95km/uur over het water sjezen en geloof me, dit is erg snel. Vooral de sidetrip die we in open zee gemaakt hebben was spectaculair. Elke keer als dat ding een golf raakte gingen we zo’n paar meter de hoogte in en die mannen wisten wel hoe ze zoveel golven als mogelijk konden meepikken. De terugreis (weer met deze reddingsboot) was ietsje lastiger aangezien iedereen nu een volle maag had na het eten en behoorlijk wat gedronken ook (vooral die Aquavits (Zweedse Shnaps) komen hard aan). Tegen 90km/u met over het water in deze toestand was een nog groter avontuur (en die Zweden ontzagen niemand dus geen enkele golf werd ontweken).
In het tweede weekend heb ik dan nog de kans gehad om zowat iedereen nog eens te zien (in een pokeravond waar ik niet gewonnen heb dus ik weet zeker dat er vals gespeeld is (vooral door Piet die ik vanaf nu ook ‘Fasthands Pete’ ga noemen (ge kunt die Runkstspelers van weleer ook nooit vertrouwen), en gewoon tijdens een pintje in Leuven enz).
Begin September ben ik nog eens in het land (van 8 tem 15 September), dus dan verwacht ik een rematch.
Ideaal voor mij aangezien ik dan twee weekends in Belgie kon doorbrengen. Vooral omdat ik nu het trouwfeest van mijn neef Kim kon meemaken. Dit was de eerste multiculturele bruiloft die ik heb kunnen meevieren met een speciale eukemenische dienst en een wel heel aparte openingsdans (met een buikdanseres, aan te raden voor elke bruiloft als je het mij vraagt). Alles in een zeer mooi kader (kasteel van Rullingen) met lekker eten (iets waar ik nooit nee tegen ga zeggen). Jammer genoeg heb ik geen foto’s van het gebeuren aangezien ik mijn camera niet bijhad (iets wat ik nog te vaak vergeet verdikke, ik zou zo onderhand toch beter moeten weten).
Bovendien kon ik in het eerste weekend ook het optreden van Pearl Jam in Werchter meepikken (de vorige keer dat ze in Belgie gespeeld hebben was ik juist in Mexico om voor de job die ik nu heb te solliciteren en heb ik hun optreden moeten missen). T’was al jaren geleden dat ik nog eens op Werchter was en alhoewel ik toch het gevoel had dat ik wat oud begon te worden voor het festivalgebeuren (alhoewel er heel wat mensen die ouder waren daar rondliepen) was het toch een zeer plezante dag. Ik heb wel vastgesteld dat ik enkel nog zulke festivals ga doen in de toekomst als ik echt wat groepen die komen spelen wil zien. Gewoon gaan voor er wat rond te hangen is niet meer aan me besteed (tenzij het echt mooi weer is en tenzij we over Pukkelpop praten).
Deze ‘last minute’ wijziging van de plannen vanuit Zweden kon dus niet beter vallen.
De meetings in Zweden waren behoorlijk zwaar, vooral omdat ik aan een heel team accountants kon gaan uitleggen waarom Maxixum de Mexico nooit op tijd de facturen voor de Absolut shipments kan betalen. Dat is een situatie die ik van mijn voorgangers geerfd heb maar waar ik dus een oplossing voor moet gaan zoeken. Dag twee en drie waren voor mij gemakkellijker aangezien het dan marketingmeetings waren en dit naar gewoonte een hoop ge-blabla en tonen van mooie fotookes en dergelijke was (niet dat ik neerbuigend wil doen over onze marketingteams of zo, het waren echt wel mooie foto’s).
Wat foto's van Stockholm
De Zweden hadden een paar leuke activiteiten voorzien (waar er gewerkt wordt moet er ook plezier beleefd worden). Het leukste was een trip op zo’n snelle reddingsboot (ik weet niet hoe ge dat juist noemt) naar een eiland waar we een typisch Zweedse maaltijd konden genieten. Om in deze boot mee te varen moesten we ons eerst helemaal inpakken in een speciaal pak met reddingsvest, speciale bril, handschoenen en dergelijke. Dit ding kon tot zo’n 95km/uur over het water sjezen en geloof me, dit is erg snel. Vooral de sidetrip die we in open zee gemaakt hebben was spectaculair. Elke keer als dat ding een golf raakte gingen we zo’n paar meter de hoogte in en die mannen wisten wel hoe ze zoveel golven als mogelijk konden meepikken. De terugreis (weer met deze reddingsboot) was ietsje lastiger aangezien iedereen nu een volle maag had na het eten en behoorlijk wat gedronken ook (vooral die Aquavits (Zweedse Shnaps) komen hard aan). Tegen 90km/u met over het water in deze toestand was een nog groter avontuur (en die Zweden ontzagen niemand dus geen enkele golf werd ontweken).
In het tweede weekend heb ik dan nog de kans gehad om zowat iedereen nog eens te zien (in een pokeravond waar ik niet gewonnen heb dus ik weet zeker dat er vals gespeeld is (vooral door Piet die ik vanaf nu ook ‘Fasthands Pete’ ga noemen (ge kunt die Runkstspelers van weleer ook nooit vertrouwen), en gewoon tijdens een pintje in Leuven enz).
Begin September ben ik nog eens in het land (van 8 tem 15 September), dus dan verwacht ik een rematch.
PS. ik heb eindelijk wat foto's van de Catamaran waar we mee rondgedobberd hebben in Playa del Carmen kunnen toevoegen aan mijne post over deze trip (QBR was de naam ervan).
posted by El Stevo at 9:35 AM
0 comments
