Luguber volkje die Mexicanen (en ineens 3 posts om het gebrek aan posten de laatste weken wat in te halen)

Een tijdje terug was het hier 'dag van de doden' die op dezelfde dag als 'Allerzielen' bij ons valt. In Belgie gaan we dan naar de kerk, daarna naar het kerkhof om ingetogen bij het graf van de overledenen te staan en daarna meestal iets gaan eten.

Alhoewel Halloween versieringen opduiken hier in Mexico (in de winkels vooral) rond deze tijd heeft dit feest niks met Halloween te maken.

In Mexico is dit een feest van jewelste waar er veel gedronken wordt, er een versierd altaar met afbeelding van de overledenen in elk huis staat en er 's avonds overal dus gevierd wordt. Ik was niet in het land dus heb het gemist dit jaar maar blijkbaar is de filosofie dat de dood hier als deel van het leven beschouwd wordt en men er niet zo triest over wil denken. Er moet dus gefeest worden als men de doden herdenkt. In realiteit is het gewoon weer een aangelegenheid die de Mexicanen aangrijpen om te feesten. Veel mensen hebben hier nog minder dan niks en elke keer er nationaal gefeest wordt kunnen die mensen ontsnappen uit de dagdagelijkse miserie. Er is me uitgelegd dat dit de reden is waarom er zoveel verschillende feestdagen zijn hier in Mexico en waarom alles zo uitbundig gevierd wordt.

Op kantoor hadden we wat versiering waaronden een altaartje met suikeren doodshoofden met een ieders naam erop. Nogal luguber vond ik maar blijkbaar is het normaal hier.

Met de keesies op stap (en eens veel foto's genomen voor de verandering)

Ik had effe terug dus twee Hollanders op bezoek. Die mannen hebben een hele week doorgebracht in Mexico City (wat ik niemand kan aanraden) en het verlengde weekend zijn we de Bajio regio ingereden (wat wel een dikke aanrader is). Eigenlijk was het nog wel een fijn weekend. De hele week twee 'gasten' in je appartement hebben waarvan je er 1 nog nooit gezien had is ietsje minder aangezien ik wel op mijn privacy gesteld ben. Maar bon, we hebben het overleefd.

Na de verplichte tripjes naar San Angel, dowtown, de pyramiden net buiten de stad en het antropologisch museum weet ik eigenlijk niet wat ze voor de rest gedaan hebben hier want voor toeristen is er eigenlijk niet zoveel meer te doen.

In de Bajio regio zijn we gestopt in Tequisquiapan, Queretaro en San Miguel de Allende.

Tequisquiapan is een klein dorpje met een zeer mooi pleintje waar 's avonds de hele lokale bevolking rondjes loopt. Veel feesten konden we hier niet maar het was een mooi dorpje om een avond rond te hangen.

De dag er naar was het richting Queretaro. Dit is een aanrader voor iedereen die een Mexicaanse stad wil zien zonder het hectisch verkeer, onveilig gevoel en krottenwijken op plekken waar je het niet verwacht. Dit stadje (het oude centrum dan toch) is een mooi bewaard gebleven en is een aaneenschakeling van charmante pleintjes. Voor mij was het een rare ervaring om mee te maken dat men effectief mensen laat invoegen als je een straat inrijdt, men effectief stopt voor een rood licht en ik op een hele dag in Queretaro geen enkele keer iemand heb horen claxoneren uit frustratie. Dit is echt ondenkbaar in Mexico City.

Foto van mezelf met Bert en Fons (vonden ze een 'stoere' foto trouwens)

De laatste dag van het verlengde weekend hebben we in San Miguel de Allende doorgebracht. Dit is iets toeristischer (vooral wat Amerikanen gezien) maar toch een dikke aanrader. Het is eigenlijk een 'klein' stadje (relatief gezien voor ons want er zijn zo'n 300.000 inwoners wat hier dus 'klein' is) met smalle rustieke straatjes, een mooi plein en leuke restaurants.

Vreemd genoeg hebben we hier een immense wolkbreuk met hagelbuien meegemaakt (normaal zou het niet mogen regenen deze tijd van het jaar in deze streek).

Leuk in dit 'Mexico' (in tegenstelling tot het 'Mexico' dat je meemaakt in DF) is dat je hier mensen ziet die veel relaxter zijn. Toen we 's avonds op stap gingen zagen we een groepje Mariachi's spelen met een troep mensen er rond. Elk nummer werd door iedereen luidkeels meegezongen, er gingen wat flessen wijn rond en om de beurt danste er een koppeltje in het midden van de kring. Echt leuk om te zien en iets wat je in Mexico City niet rap zult meemaken (waarschijnlijk omdat 70% van de toeschouwers hun geld kwijt zouden zijn aan zakkenrollers en de andere 30% de zakkenrollers zouden zijn).

Marktje in San Miguel..

Natuurlijk moesten de Nederlanders een 'apart' souvenier kopen.

Al effe niet meer gepost..

Vanwege drukte (na de vakantie is er altijd meer te doen en het eindejaar is in onze branche altijd de drukste periode) en vanwege luiheid want de drukte is al een week of wat over eigenlijk.

De laatste weken heb ik wat rondgereisd en hadden we behoorlijk wat kerstfeestjes te verwerken. Mexicanen nemen Kerst behoorlijk serieus en de hele maand December staat dan ook in het teken van kerstdiners en cadeautjes uitdelen.

Zoals ge kunt zien worden er bij ons op het werk ook wel wat cadeaus uitgedeeld (allemaal flessen drank of wat had ge gedacht).

Voor onze kerst dinner hadden wij (mijne baas en ik) gedacht er iets meer van te maken. Ik had er het budget voor voorzien dus zijn we met zijn allen naar Cuernevaca gegaan voor een dag paintballen en andere activiteiten en 's avonds een dinner op ware Mexicaanse stijl.

Van de paintball heb ik geen foto's maar ik kan iedereen afraden dat hier in Mexico te doen. Dat is niet zoals thuis met een full body suit en handschoenen en dergelijke en ene hele uitleg over wat wel en niet mag. Ge krijgt gewoon ene camoeflage vest aan, een bandje rond uwe nek (dat niks afdoet) en wel de verplichte helm. Met als gevolg dat er een paar met pijnlijke vingers rondliepen (dat doet serieus pijn als ge op uw handen geraakt wordt wonder handschoenen aan) en onze marketingmanager had ene paintball in zijne nek gekregen (die dus niet goed beschermd was) en liep rond met ene bult in zijne nek die er toch niet gezond uitzag. Uiteindelijk was niks van dit alles te erg dus liep het toch nog goed af. Wel grappig om te zien hoe die Mexicanen kunnen opgaan in zo een schietspelleke.