Monterrey, goed vlees en nog betere whisky.

Van 24 tem 26 Januari was het dan tijd om Monterrey (2e (of 3e naargelang aan wie ge het vraagt) stad van Mexico en vlak aan de grens met de States (toch geen Amerikanen gezien deze keer) te bezoeken. Dit is de stad met het meeste potentieel voor onze whisky met een groot deel van de totale whisky consumptie van Mexico. De uitgelezen plek om mensen van Macallan (de beste single malt in de wereld voor wie het nog niet wist) uit te nodigen om ons investeringsplan voor de volgende jaren te doorlopen.

We verbleven in 'Quinta real' omdat die Schotten in het beste hotel van de stad moesten zitten (ge hoort mij niet klagen, vooral omdat zij (Edrington group) alles zouden betalen zodat het niet van mijn Maxxium budget zou komen (ge zijt Finance Manager voor iets natuurlijk)).

Wat foto's van het hotel, echt wel deftige boel (iets te naar mijn mening zelfs).

Elke kamer had ook een jacuzzi...

En ene tv in de badkamer want als ge in uwe jacuzzi zit moet ge toch wat tv kunnen zien natuurlijk.

Dit was zowat de zwaarste workshop die ik de afgelopen jaren heb gedaan. Twee dagen volgepakt met 30 min presentaties die moesten leiden tot een voorstel tot investeren voor Edrington. Aangezien ze blijkbaar zwaar willen investeren in Mexico moest het allemaal tip en top zijn. Daarbovenop kwam nog eens de verplichte on trade toer wat ervoor zorgde dat dagen die begonnen op 07.30am pas eindigden om 02.00am (doodmoe en de volgende dag weer van dat).

Ik vraag me wel af hoe we die Mexicanen, die denken dat Buchanan's en Chivas goeie whisky is, kunnen leren wat ene echte Schotse single malt is (dat kennen ze hier echt nog niet). En om dan ineens te verwachten dat ze van de duurste die er is (zijnde onze prijswinnende Macallan(de meeste 'awards' van alle whiskies in geheel de wereld om ineens wat reclame te maken)) gaan kopen is nog een andere zaak.

Omdat het echt wel zware dagen waren en omdat ik zin had om Monterrey wat verder te bezichtigen ben ik ook nog het weekend gebleven. Monterry is een industriestad, dus niet al te mooi alhoewel de omringende bergen in het juiste daglicht (met veel zon) wel de moeite zijn. De stad staat ook bekend als zijnde de stad waar ge het beste vlees kunt eten in Mexico en dat kan ik inderdaad bevestigen.

Zaterdag sponsorden we via Absolut een mega event met DJ Tiesto (ge komt die Hollanders ook overal tegen) . Ik ben niet bepaald fan van die kerel maar een avondje in de VIP lounge gratis en voor niks wou ik toch niet laten liggen (onder het mum van 'eens te zien hoe we in Mexico zo'n mega event met Absolut stylen' natuurlijk). Ondanks de muziek toch een zeer geslaagde avond.

Van dit alles geen foto's aangezien de batterij van mijn camera plat was (ik had mijne lader bij maar die paste niet in het Mexicaanse stopcontact (en had mijne convertor vergeten)).

Volgend weekend........


LAS VEGAS
(yeah baby)

Trabajo duro Cabron...

Van 11 tem 15 Januari in Los Cabos doorgebracht. Dat is een vakantieoord voor de rijke Amerikanen en we moesten met het marketing team gaan uitvissen of we daar willen investeren de volgende jaren (we hebben hier in Mexico een strategie per regio (stad) namelijk). Het weer was schitterend, het eten en het hotel (resort) nog veel beter, als alleen die Amerikanen nu niet zo hard tegengevallen waren was het een heel succesvolle trip geweest.

De eerste avond hadden we een workshop met de locale bartenders (lees: het leren maken van lokaal populaire coctails en ze daarna consumeren (dat moesten we niet meer leren)). Als gevolg hiervan was de workshop van de dag erop, zijnde een dag vol presentaties van de regio, de situatie van onze merken daar momenteel en mogelijke on trade ('horeca' voor de niet Maxxium termen kenners) strategie een stuk zwaarder dan voorzien.

Die avond waren we allen verwacht voor een bezoek aan de meest luxueuze resorts en clubs in de regio om het potentieel op te meten (mogelijke barstyling, het publiek in de bars en dergelijke..). Nu lijkt dit op een avondje stappen op kosten van het werk in de sjiekste tenten in de regio en dat is het eigenlijk ook (daar kan ik niet meer aan toevoegen eigenlijk).

De dagen en avonden erop werden wel loodzwaar. Zodra je effectief lange avonden' moet' maken en bar na bar, discotheek na discotheek moet bezoeken en dan nog eens contact leggen met de eigenaar van de zaak en ene hele uitleg aanhoren waarom zijn etablissement wel 'het van het' is begin je wel te merken dat het leven van onze on trade vertegenwoordigers niks voor mij zou zijn (trop est trop zeggen ze wel eens waar Frans gesproken wordt).

Voor diegenen die zouden overwegen om die regio van Mexico eens te bezoeken kan ik nog een tip meegeven. Tenzij je de meest irritante Amerikane (zijne stinkend rijke 'ik mag alles want ik heb geld' mensen en rotverwende tieners die de plaats komen uitchecken voor hun volgende 'spring break' feest) kan luchten blijf je hier best weg. Ze zitten namelijk letterlijk overal en zijn zonder uitzondering behoorlijk irritant.

Nog wat foto's van dit alles:

Het zicht vanuit mijn hotelkamer.

Met zijn allen op de boot in de baai van los Cabos (met eten op de boot, serieus de moeite).

Er zitten hier behoorlijk wat zeehonden. We hebben ook walvissen en dolfijnen gezien (iets waar Los Cabos ook voor bekend is) maar deze waren te snel weer onder water om er foto's van te kunnen nemen (en ook niet in zo grote getalen als we verwacht hadden).

Vamos al la playa

Met dat behoorlijk irritant lied in gedachten had ik er aan moeten denken natuurlijk. Maar na mijn eerste Spaanse lessen wou ik natuurlijk onmiddellijk uitpakken met mijn beperkte kennis. Mijn accountant passerend zei ik dan ook vol vertrouwen voor we aan een meeting begonnen: 'un momento, como al bagño'. Ik wou dus zeggen: ' een moment, ik ga naar het toilet' maar zei dus: 'een moment, ik eet naar het toilet'. Hilariteit alom bij heel mijn team en de toon voor mijn eerste stappen in het Spaans is ineens gezet (niet dat het me gaat verhinderen om zodra ik iets leer het proberen toe te passen).

Ik krijg nu twee keer per week Spaanse les (1.5 uur per keer) en ga dat zodra mijn schema het hier toelaat dit proberen op te krikken naar 3 keer per week.

Bon, de lunchtijd is voorbij (toch nog steeds vreemd dat ze hier rond 15.00u-16.00u lunchen) dus we zullen maar weer eens aan de slag gaan.

Paradijs voor de luierikken

Ik begin zo ondertussen wat beter door te krijgen hoe het hier werkt (tot op zekere hoogte natuurlijk). Wat me voornamelijk opvalt is hoe weinig moeite ge hier moet doen als ge wat geld hebt.

Zo begeleidt (brengt) onze Maxxium chauffeur (Gerardo) me steeds als ik ga winkelen voor boodschappen. Hij staat erop om met de boodschappenkar te rijden. Aan de kassa wordt alles voor je in zakjes gestopt (voor pakweg 4 peso fooi zijnde 30 eurocent) waarna Gerardo al die zakjes mooi tot in de koffer van de auto draagt (ik vond het inititeel wat beschamend dat ik achter die man aanliep die al mijn boodschappen droeg maar hij staat erop). Ik moet er wel bijzeggen dat we hem ongeveer 1.5 keer zoveel betalen als een normaal Mexicaans 'chauffeursloon'.
In mijn appartementsgebouw worden de boodschappen dan door de portier tot aan mijn appartement gedragen. Ik moet ze wel zelf uitpakken en in de kast zetten (alhoewel mijn meid (die nu op 'trial' voor een tijdje aangenomen is) dit zal gaan doen op de dagen dat ze voor me werkt). Zodra ze mijne smaak kent gaat zij zelfs al de boodschappen doen.

Ook andere dingen (zoals bijv een woordenboek Engels/Spaans, ene nieuwe adapter voor mijne GSM, echt eendert wat) wordt voor je gehaald en naar je appartement of bureau gebracht.

Voor de wat 'meer relaxte' mensen onder ons waarvan ik de namen hier niet ga noemen (P**y, B**t, L**s, F**nk,....) zou dit zou echt wel een paradijs zijn.

Hasta la vista Europa

Met wat vertraging van een dag of twee ben ik dan toch kunnen vertrekken richting Mexico. Mijn werkvergunning was nog niet klaar wat natuurlijk nikske te maken had met het feit dat ik dat ding pas op het allerlaatste moment ben gaan aanvragen (10 minuten voor sluitingstijd op de laatste werdag van de Mexicaanse ambassade voor nieuwjaar).

Mijn vlucht met Lufthansa had serieuse vertraging in Frankfurt (ge kunt zelfs de Duitsers al niet meer kunt vertrouwen in hun punctialiteit verdikke) maar uiteindelijk toch veilig en wel geland in de grootste stad ter wereld. Ik had gedacht wat foto's te nemen van het vertrek en landing over Mexico stad maar ben dit uiteindelijk vergeten (een phrase die ge wel vaker zult tegenkomen in de blog vrees ik). Onze Maxxium chauffeur stond zonder te morren (die is al dat te laat komen en dergelijke natuurlijk al lang gewend) te wachten om me naar mijn appartement te brengen waar toch al een matras met wat kussens en dergelijke lag dus ik kon toch al slapen in mijn eigenste appartement.

Hier wat foto´s van mijn leeg appartement:

De volgende dagen (zijnde vrijdag + het weekend) er serieus ingevlogen om wat deadlines af te werken (jaja, ze hebben me niet gevraagd om naar de andere kant van de wereld te verhuizen om van de zon, het lekkere eten enz te genieten).

Wat foto's van ons kantoor hier:

Zoals ge ziet, een plek waar serieus hard gewerkt wordt.

Mijn meubels zijn nog steeds niet gearriveerd dus ik zit wel elke avond in een leeg appartement maar dit zou binnen een luttele 3 weken alweer opgelost moeten zijn (in het beste geval natuurlijk, anders moet ik nog langer wachten). Tja, die Mexicaanse douane moet zich ergens mee bezig houden natuurlijk.

Het is hier elke dag tussen de 24-26 C en zonnig dus dat is wel een serieuze verbetering tov pakweg Belgie waar het nu (waarschijnlijk) koud en regenachtig en nog kouder is (niet dat ik me verlaag tot leedvermaak of zo).

Wat foto's van de omgeving rond mijn appartement:

Voor de rest is er eigenlijk niks bijzonders te melden. Elke dag bestaat voorlopig uit werken (tot vrij laat) en dan wat gaan zitten niksen in mijn leeg appartement. De volgende dagen (weken) gaan er wel stukken beter uitzien aangezien er al trips naar Los Cabos, Monterrey (in het noorden, vlak aan de grens met de USA), Cancun en Playa del Carmen, Guadalajara en Tijuana gepland zijn. We hebben hier een strategie per regio en grote stad en moeten dus ter plekke gaan kijken hoe deze geimplementeerd wordt (het feit dat we altijd ene dag of twee, drie blijven en elke avond de betere clubs en restaurants gaan doen is natuurlijk volledig in het teken van het werk, dat spreekt voor zich).