Sinterklaas spelen maar dan in het echt..
We (zijnde de baas, ene Japanner, en mezelve) hebben de afgelopen weken geleerd dat er toch speciale regels bestaan hier in Mexico waar we niks van wisten en waar het vorige management (Mexicaners) ons niks van verteld hadden.
In het hele proces van bewijzen dat we hier goei zaken kunnen doen met efficient kostbeheer hebben we de afgelopen twee weken geleerd dat als een bedrijf in Mexico winst maakt, de werknemers dan 10% van deze winst uitbetaald krijgen. Dit is vastgesteld bij wet en daar valt niet aan te ontsnappen. Een mooi begin van het nieuwe fiscale jaar met ineens een dikke extra kost die we niet voorzien hadden.
De meeste (bijna alle) Mexicaanse bedrijven gebruiken daarom 'service companies' zijnde een bedrijf onder (bijna) dezelfde naam als het oorspronkelijk bedrijf waar ge al de werknemers stopt en waarmee ge een service agreement mee aangaat dat ze voor u werken en dat dat nieuwe service bedrijf dan maximaal x% winst mag maken (waar ge dan 10% van uitbetaald aan de werknemers). Na veel beraad met ons hoofdkantoor hebben we beslist dit niet te doen voor Maxxium (wij vonden dat onze werknemers deze extra 'bonus' verdienden, HQ dacht daar toch wat anders over).
Aangezien niemand hier wist dat we winst gemaakt hadden (het was dan ook de eerste keer in 8 jaar) wist ook niemand dat ze dit geld zouden krijgen.
Dus hadden we (zijnde Mori (Japanner) en mezelve) een dag georganiseerd waar iedereen individueel moest langskomen in het appartement van Mori (wat volgens mij een van de sjiekste uit de hele stad moet zijn verdikke) om 'iets' te bespreken. Wel raar om te zien hoe iedereen behoorlijk zenuwachtig aankwam. Naar het schijnt is het niet weten wat te verwachten bovenop het feit dat ge het general management (zijnde Mori en mezelve) ziet zitten op het terras met een extra stoel voor hun klaargezet toch wat intimiderend (enkelen zullen zelfs gedacht hebben dat ze buiten vlogen of zoiets).
En dus begon het Sinterklaas spelen. Bij iedereen moest ik de financiele achtergrond van het gebeuren uitleggen waarna we ene cheque konden overhandigen. En dat was in de zin van: 'Alstublieft Lupita, hier is een cheque van 65% van je jaarsalaris'. 'Proficiat Rayenaro, een leuk bedrag van 58% van je jaarsalaris voor jou'.
Laten we zeggen dat dit zeer exceptioneel is en iedereen dan ook uitzonderlijk tevreden. Maxxium HQ natuurlijk niet (als we te duur worden voor onze merkeigenaren is het voor hun niet meer interessant een lokale unit open te houden namelijk). Bovendien zijn er exact twee mensen die voor deze winstdeelname niet in aanmerking komen en dat is natuurlijk Mori en mezelve.
Mooi voor iedereen hier, minder mooi voor mij aangezien ik die kosten ergens ga moeten terugvinden. Maar als er hier nu nog ene durft zeveren over te weinig loon (ze krijgen al meer dan het gemiddelde in onze sector hier) krijgen ze van mij persoonlijk een draai rond hun oren.
In het hele proces van bewijzen dat we hier goei zaken kunnen doen met efficient kostbeheer hebben we de afgelopen twee weken geleerd dat als een bedrijf in Mexico winst maakt, de werknemers dan 10% van deze winst uitbetaald krijgen. Dit is vastgesteld bij wet en daar valt niet aan te ontsnappen. Een mooi begin van het nieuwe fiscale jaar met ineens een dikke extra kost die we niet voorzien hadden.
De meeste (bijna alle) Mexicaanse bedrijven gebruiken daarom 'service companies' zijnde een bedrijf onder (bijna) dezelfde naam als het oorspronkelijk bedrijf waar ge al de werknemers stopt en waarmee ge een service agreement mee aangaat dat ze voor u werken en dat dat nieuwe service bedrijf dan maximaal x% winst mag maken (waar ge dan 10% van uitbetaald aan de werknemers). Na veel beraad met ons hoofdkantoor hebben we beslist dit niet te doen voor Maxxium (wij vonden dat onze werknemers deze extra 'bonus' verdienden, HQ dacht daar toch wat anders over).
Aangezien niemand hier wist dat we winst gemaakt hadden (het was dan ook de eerste keer in 8 jaar) wist ook niemand dat ze dit geld zouden krijgen.
Dus hadden we (zijnde Mori (Japanner) en mezelve) een dag georganiseerd waar iedereen individueel moest langskomen in het appartement van Mori (wat volgens mij een van de sjiekste uit de hele stad moet zijn verdikke) om 'iets' te bespreken. Wel raar om te zien hoe iedereen behoorlijk zenuwachtig aankwam. Naar het schijnt is het niet weten wat te verwachten bovenop het feit dat ge het general management (zijnde Mori en mezelve) ziet zitten op het terras met een extra stoel voor hun klaargezet toch wat intimiderend (enkelen zullen zelfs gedacht hebben dat ze buiten vlogen of zoiets).
En dus begon het Sinterklaas spelen. Bij iedereen moest ik de financiele achtergrond van het gebeuren uitleggen waarna we ene cheque konden overhandigen. En dat was in de zin van: 'Alstublieft Lupita, hier is een cheque van 65% van je jaarsalaris'. 'Proficiat Rayenaro, een leuk bedrag van 58% van je jaarsalaris voor jou'.
Laten we zeggen dat dit zeer exceptioneel is en iedereen dan ook uitzonderlijk tevreden. Maxxium HQ natuurlijk niet (als we te duur worden voor onze merkeigenaren is het voor hun niet meer interessant een lokale unit open te houden namelijk). Bovendien zijn er exact twee mensen die voor deze winstdeelname niet in aanmerking komen en dat is natuurlijk Mori en mezelve.
Mooi voor iedereen hier, minder mooi voor mij aangezien ik die kosten ergens ga moeten terugvinden. Maar als er hier nu nog ene durft zeveren over te weinig loon (ze krijgen al meer dan het gemiddelde in onze sector hier) krijgen ze van mij persoonlijk een draai rond hun oren.
posted by El Stevo at 12:33 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home