Snorkelen in Belize (met veel foto's deze keer)

Wel het was weer tijd voor onze volgende QBR en deze keer was het onze jaarlijkse teambuilding met het hele bedrijf.

Een deel van ons team hier.

We hadden rust nodig om vanalles te bespreken en zijn naar Chetumal (helemaal in het zuiden aan de Caraibische zee) getrokken. Er was een hotel geboekt in 'the middle of nowhere' en het eerstvolgend dorpje was zo'n 15km verderop. Dit gebied is te beschrijven als de Mexicaanse jungle (of een deel ervan) en dat hebben we geweten.

Warm, vochtig en af en toe een ongenodigde gast in onze bungalows in de vorm van een dikke vette spin van zo'n 10cm diameter en ander ongedierte. De wandeling van het restaurant van het hotel naar onze bungelows werd dan ook regelmatig onderbroken door een schreeuw van iemand die ofwel een slang, ofwel een wel heel erg uit de kluiten gewassen kever ofwel een kikker (onze marketing manager gilde als een tienermeid tijdens een concert van de laatste boysband bij het zien van een gewone kikker, de sissy) gezien had. Maar wel een mooie omgeving en rustig was het er zeker.

Er waren wat ruines van pyramide's te zien en dat was toch de moeite (alsook de fietstocht in 36 gr C om tot die pyramide's te geraken en de krokodillen die we onderweg zagen in wat vijvertjes naast de weg).

De fietstocht naar Kohunlich.

Elke avond werd er gepokerd aangezien er dus geen nachtleven was en dat was toch effe slikken voor onze 'on trade jongens' die de sjiekste clubs gewoon zijn.

De derde dag zijn we met de bus naar Belize getrokken om wat te snorkelen en rond te hangen op een eiland voor de kust aldaar.

Belize kan eigenlijk best beschreven worden als een hoop rommel bij mekaar gesmeten. Vreemd voor iedereen dat alles daar in het Engels was (Belize is een voormalige Britse kolonie waar een mengelmoes van latino's en donkere mensen wonen en iedereen spreekt er Engels met vreemd accent maar toch ook bijna altijd Spaans (met een vreemd accent volgens mijn collega's)). Belize stad is een heuse metropool van wel 70.000 mensen. In totaal leven in Belize zo'n 300.000 mensen maar ze hebben toch hun eigen bier en sigaretten wat ik met zo'n kleine afzetmarkt en bijna geen export ook al wat raar vond.

De eilanden voor Belize daarentegen waren best te smaken en onze snorkeltocht was ook zeer geslaagd.



Mijne baas...

Let op de geweldige pose.. Op de een of andere manier sta ik meestal nogal onnozel op foto's wat een reden is dat ik er niet teveel van mezelf gepost heb tot nu toe.

De Mexicaanse collega's waren wat grappen aan het maken over de retro-stijl van de bussen in Belize. Ik heb dan maar wijselijk mijn mond gehouden over wat ik vond van de bussen in Mexico.

Iedereen spreekt Engels met wat ik een 'Jamaicaans accent' zou noemen maar wat een Beliziaans accent is natuurlijk (het lijkt toch fel op mekaar).

Tijdens deze tocht zouden we zwemmen met haaien ('nursesharks' die nikske gevaarlijk zijn) en stingrays (van die platte vissen met ene staart met weerhaak aan die u toch behoorlijk pijn kunnen doen als ge niet oppast). Ook deze stingrays waren poeslief en een mooi zicht om die onder u door te zien zwemmen en dergelijke.

Na het gesnorkel was iedereen behoorlijk vermoeid..

Alsook onze marketing manager (dieje die zelfs schrik heeft van kikkers).

Let vooral op de witte sokken. Telkens als iemand een grap maakte over deze sokken antwoorde hij 'I just love these kind of socks'. En daarmee was dan ook de kous af (no pun intended).

Op de terugtocht naar Mexico zijn we gestopt in een 'free zone' tussen Belize en Mexico waar ge voor een appel en een ei vanalles kunt kopen (echt en namaak). Het bestaan van deze zone verklaart ineens de uitzonderlijk hoge populatie Chinezen in Belize (ge ziet daar meer Aziatische winkels en restaurants per straat dan waar dan ook in Mexico) die veel van deze winkels in deze free zone runnen.

Ineens wat goedkope Absolut flessen aangekocht die we naar Zweden gaan sturen om te zien aan welk land deze origineel verkocht waren en de strijd met de parallel trade te verbeteren (we hebben hier ene hoop illegale flessen uit andere landen in Mexico en dat moet stoppen natuurlijk). Waardoor onze toch naar Belize eensklaps ook weer bedrijfsrelevant werd.

Nu is het met reisjes met het werk toch weer gedaan tot Augustus (dan wordt het Cancun) tenzij we nog naar het Noorden van het land moeten (Tijuana) om daar te parallel trade te checken (en te gaan shoppen en relaxen in San Diego natuurlijk).

Sinterklaas spelen maar dan in het echt..

We (zijnde de baas, ene Japanner, en mezelve) hebben de afgelopen weken geleerd dat er toch speciale regels bestaan hier in Mexico waar we niks van wisten en waar het vorige management (Mexicaners) ons niks van verteld hadden.

In het hele proces van bewijzen dat we hier goei zaken kunnen doen met efficient kostbeheer hebben we de afgelopen twee weken geleerd dat als een bedrijf in Mexico winst maakt, de werknemers dan 10% van deze winst uitbetaald krijgen. Dit is vastgesteld bij wet en daar valt niet aan te ontsnappen. Een mooi begin van het nieuwe fiscale jaar met ineens een dikke extra kost die we niet voorzien hadden.

De meeste (bijna alle) Mexicaanse bedrijven gebruiken daarom 'service companies' zijnde een bedrijf onder (bijna) dezelfde naam als het oorspronkelijk bedrijf waar ge al de werknemers stopt en waarmee ge een service agreement mee aangaat dat ze voor u werken en dat dat nieuwe service bedrijf dan maximaal x% winst mag maken (waar ge dan 10% van uitbetaald aan de werknemers). Na veel beraad met ons hoofdkantoor hebben we beslist dit niet te doen voor Maxxium (wij vonden dat onze werknemers deze extra 'bonus' verdienden, HQ dacht daar toch wat anders over).

Aangezien niemand hier wist dat we winst gemaakt hadden (het was dan ook de eerste keer in 8 jaar) wist ook niemand dat ze dit geld zouden krijgen.

Dus hadden we (zijnde Mori (Japanner) en mezelve) een dag georganiseerd waar iedereen individueel moest langskomen in het appartement van Mori (wat volgens mij een van de sjiekste uit de hele stad moet zijn verdikke) om 'iets' te bespreken. Wel raar om te zien hoe iedereen behoorlijk zenuwachtig aankwam. Naar het schijnt is het niet weten wat te verwachten bovenop het feit dat ge het general management (zijnde Mori en mezelve) ziet zitten op het terras met een extra stoel voor hun klaargezet toch wat intimiderend (enkelen zullen zelfs gedacht hebben dat ze buiten vlogen of zoiets).

En dus begon het Sinterklaas spelen. Bij iedereen moest ik de financiele achtergrond van het gebeuren uitleggen waarna we ene cheque konden overhandigen. En dat was in de zin van: 'Alstublieft Lupita, hier is een cheque van 65% van je jaarsalaris'. 'Proficiat Rayenaro, een leuk bedrag van 58% van je jaarsalaris voor jou'.

Laten we zeggen dat dit zeer exceptioneel is en iedereen dan ook uitzonderlijk tevreden. Maxxium HQ natuurlijk niet (als we te duur worden voor onze merkeigenaren is het voor hun niet meer interessant een lokale unit open te houden namelijk). Bovendien zijn er exact twee mensen die voor deze winstdeelname niet in aanmerking komen en dat is natuurlijk Mori en mezelve.

Mooi voor iedereen hier, minder mooi voor mij aangezien ik die kosten ergens ga moeten terugvinden. Maar als er hier nu nog ene durft zeveren over te weinig loon (ze krijgen al meer dan het gemiddelde in onze sector hier) krijgen ze van mij persoonlijk een draai rond hun oren.

De beste grap die ik hier al gehoord heb...

Vandaag kreeg ik een brief in de bus van Telmex (lokale telecom operator) waar ik ook mijn internet contract heb. De brief was zo een standaard geval waar ze u uitleggen wat de promoties zijn met onderaan de boodschap 'Telmex is proud to be the number one internetprovider with the best offered services in Mexico'.

Daar moest ik toch effe hartelijk om lachen.

Ik heb namelijk sinds vorige vrijdag geen internettoegang meer. Ik heb sinds die vrijdag elke avond een uur of twee aan de telefoon met hun technische dienst gehangen om dit op te lossen.
Elke keer ik iemand aan de lijn kreeg en vroeg naar iemand die me in het Engels (mijn Spaans is nog niet goed genoeg om dit soort dingen te doen) kon verderhelpen (en dit is iets waar ze zeer duidelijk over zijn, bij Telmex zijn er 24/24u mensen die je in het Engels verderhelpen aanwezig) kreeg in de boodschap dat ze me direct zouden verder verbinden met iemand in het Engels. Waarna ik steevast weer achteraan de wachtlijn gezet werd en na een uur kon dit spelleke weer herhaald worden. Dit was als ze niet gewoon de telefoon oplegden (iets wat ze me ook zo'n 4 keer gelapt hebben).

Na 5 dagen proberen kreeg ik dan toch iemand aan de lijn die me in gebroken Engels probeerde te helpen. Hij kreeg het niet opgelost dus maakte een rapport aan en zei dat men mij zou bellen om me verder te helpen. Ik vermelde duidelijk dat ze mij op mijn gsm moesten bellen aangezien ik niet eens een telefoon heb die aangesloten is op mijn vaste lijn. Nu kreeg ik gisteren een voicemail bericht (had 1 oproep gemist) van Telmex dat ze mij een paar keer hadden proberen te bellen (op mijn vaste lijn inderdaad) en dat ik nooit opnam en dat ik heb terug moest bellen om te checken of mijn probleem nog hetzelfde was (aangezien ze nul, nikske en nog minder gedaan hebben om het op te lossen lijkt me dit vrij duidelijk). Dus ipv mij op mijn gsm te bellen hebben ze mij op mij niet bestaande vaste telefoon gebeld terwijl ik toch duidelijk vermelde dit niet te doen.

Nu denken sommigen waarschijnlijk van 'dit is Mexico en dat kunt ge verwachten'. Dat weet ik ondertussen ook al want dit is niet de eerste keer dat ik op een vriendelijke en kalme manier iets probeer gedaan te krijgen van een dienstverlenend bedrijf hier en enkel en alleen iets gedaan krijg op dezelfde manier. Dit zijnde me voor op zijn minst de 5e keer te moeten verlagen tot de enige manier dat ge hier ook maar iets gedaan krijgt en dat is dreigen dat ge klacht gaat neerleggen zowel op de klantendienst als bij de technische dienst en het contract gaat opzeggen ,......). Maar op den duur wordt ge dit gewoon beu.

Wonderwel schieten ze dan in gang en ik zou morgen zowaar iemand over de vloer krijgen die het allemaal zou oplossen. Het is toch godgeklaagd dat ge echt helemaal niks gedaan krijgt in dit land op de normale manier. AL mijn collega's hebben me al gezegd dat ook zij (die toch goed Spaans spreken als Mexicanen zou ik zo denken) op dezelfde manier met dit soort diensten moeten onderhandelen en dat het dus niet enkel gericht is tegen buitenlanders.

En dan denken ze hier dat Mexico de volgende jaren economisch enorm gaat verbeteren en dat de corruptie ten staande gehouden gaat worden en dergelijke. Mijn voorlopige prognose na 4 maanden in dit land is dat dit misschien voor binnen een generatie of 5 (als ze het aantal immens luie mensen teruggebracht hebben van 70% van de werkbevolking naar een schamele 40% (zoals bij ons)) wel eens zou kunnen gebeuren maar vertel dit wijselijk niet aan diegenen die het er steeds over hebben want ge wilt die mensen niet ontmoedigen natuurlijk. En dan ben ik nog erg positief ingesteld.

Bon, rant off en terug aan het werk (en wat minder de luierik uithangen en mijne blog updaten tijdens werkuren).

Acapulco loco, ik snap het nu...

Afgelopen weekend hadden we een verlengd weekend (maandag en dinsdag vrij) wat ineens het ideaal moment was op voor de eerste keer Acapulco te verkennen. Er zou een nieuwe club openen waar we vrij veel geld insteken dus ik moest toch zien wat we doen met al dat geld waarvoor ik mijn handtekening moet plaatsen.
Acapulco is de plek waar alle Mexicanen op vakantie gaan als ze de combinatie van strand, zon en veel feesten willen. Het is ook een plek waar voornamelijk Mexicanen te vinden zijn. Af en toe kom ja wat Europese toeristen tegen en nog af en toeer Amerikanen (maar in zeer beperkte mate dus dit was al veelbelovend).

Tijdens de rit naar Acapulco (zo'n 4 uur rijden van Mexico City) was het voornaamste gespreksonderwerp dat Acapulco 'loco' was, en dat ik dit wel snel genoeg zou merken.

In Acapulco aangekomen vond ik het initieel niet al te geweldig eruit zien. Heel de baai is volgestouwt met hotels en het strand is niet geweldig (zeker vergeleken met Playa del Carmen). Ooit moet het aankomen in Acapulco echter een prachtige zicht geweest zijn (je komt aan vanuit de bergen en hebt een geweldig zicht over de baai) toen het toerisme nog niet zo hard toegeslagen had in deze stad. Deze baai werd dan ook ooit de mooiste baai ter wereld genoemd.

Waar de mensen voor naar deze plek komen is het non stop feesten. Meestal begint dat rond 10pm met een diner en tegen 01.00am naar de club (een van de heel erg vele clubs die er te vinden zijn in elke budgetklasse dus je kan feesten naargelang je portefeuille). Als Mexicanen ergens gaan om te feesten heb je dat ook ineens geweten en meestal staat rond 08.00am 's morgens de ganse club nog te springen en te dansen en een hoop van onze kwaliteitsmerken te consumeren. Aangezien we er waren voor ons 'werk' werd er verwacht mee te feesten met de clubeigenaren en dergelijke en ik lag dan ook geen enkele keer voor 09.00am in mijn bed. Ik zeg het nog eens, een serieus zware job heb ik hier (en ik zeg het misschien beter niet nog eens, maar alles was weer gratis en voor niks).

Veel van het strand heb ik dus niet gezien aangezien ik pas in de late namiddag uit mijn bed kwam maar voor de strandervaring is er een volgende trip naar het zuiden van het land en een uitstapje naar Belize gepland (weer zo ene QBR (tiens die 'kwartalen' volgen snel op mekaar hier)).

Voor de rest is hier niet veel te melden. Mijne audit is voorbij dus er komt wat meer ademruimte de volgende dagen/weken.

Ik ben naar een Aerosmith concert geweest. Niet dat ik zo ene fan ben maar wou die hunne show toch eens gezien hebben en die mannen zijn precies nog erg populair in Mexico. Al met al een fijne ervaring en wel grappig om te zien dat die nog compleet 'old school' gewijs zo met twee gitaren naast mekaar staan te overacten tijdens ene solo en dergelijke. Alles was ook piekfijn geregeld wat ik verbazend vond voor een Mexicaans concert maar toen het gedaan was bleek dat de organisatie niet echt nagedacht had over het naar buiten laten gaan van massa toeschouwers en het duurde dan ook meer dan een uur voor we buiten stonden. Normaal zou me dit irriteren maar nu was het meer een geruststellend gevoel dat alles in Mexico volgens hetzelfde ritme/niveau verloopt. Ik zou volledig gedisorienteerd zijn zou dit niet zo geweest zijn.