Eindelijk eens wat echte corruptie mee mogen maken

De afgelopen twee weekends heb ik een Japanse supermarkt(je) proberen te vinden en moest daarvoor steeds 'Insurgentes' (een grote baan die zowat de hele stad doorkruist) op. Nu moogt ge blijkbaar op deze baan nooit keren aan een verkeerslicht (iets dat ik niet wist). Natuurlijk kon het niet uitblijven en na ongeveer 15 keer deze baan op en af gereden te hebben (want ik vond het niet omdat Mexico City ene immense mierenhoop is verdikke) en evenveel keer aan de verkeerslichten teruggekeerd te hebben werd ik dan toch aan de kant gezet door een politiecombi. Met de nieuwe verkeerswet in Mexico (ik had nooit kunnen vermoeden dat ze ook maar iets hebben in die richting hier als ge kijkt naar het rijgedrag van 99.99999% van de chauffeurs hier) blijkt het 'omkeren op Insurgentes' een zware overtreding te zijn met als boete 1.200 pesos en uwe auto wordt voor 24 uur inbeslag genomen. No way, dacht ik bij mezelf, dat moet hier geregeld kunnen worden. Dus ik vroeg de (echt wel vriendelijke) agent of ik niet onmiddellijk een 'boete' kon betalen aan hem en bood wat geld aan. Daar ging'em niet op in (tiens, heb ik dan met de enige (van de ongeveer 15.000 man sterke politiemacht) eerlijke agent te maken dacht ik). Natuurlijk niet (want zoiets bestaat gewoonweg niet hier). Hij kon dat geld niet aannemen omdat er op Insurgentes overal camera's hangen. Na wat overleg reden we een straatje in, gaf ik hem zeer discreet 500 pesos en alles was geregeld.

Volgens mijn collega's kunt ge die mannen altijd afkopen (tenzij ge met een bebloed mes boven een lekgestoken lijk staat of zo, en zelfs dan zijn er middelen). Toch verfrissend te weten dat ge wat ge ook mispeutert in het verkeer nooit meer dan 500 pesos moet betalen (zo'n 34 euro). Tevoet oversteken waar geen zebrapad is kost al meer in Belgie dacht ik me te herinneren.

Vervolgens heb ik geleerd dat wat pesos in de juiste handen ervoor kunnen zorgen dat uw werkvergunningaanpassing (waar ik normaal gezien tot eind October voor moest wachten) opeens kunt versnellen naar eind Augustus. Alweer slechts 500 pesos (een magisch getal hier of zo) versneld de procedure zowat twee maanden (terwijl ik eerst te horen kreeg dat dit onmogelijk zou zijn). Mijn boekhoudster en secretaresse houden niet zo van dat 'smeergeld' gedoe want dat geeft Mexico 'een slechte naam'. Ik geef er niet om moet ik toegeven en na de verzekering dat in mijn ogen de reputatie van Mexico op 'bureacratisch gebied' niet slechter kon worden wat er ook gebeurt hebben ze de beste man aan het loket bij 'Hacienda' dan maar deze pesos (op kosten van het werk natuurlijk) overhandigd waardoor ik nu zonder problemen het land in-en uit kan in September (ze doen soms moeilijk als ge tussen werkvergunningen zit namelijk).

Soms kan het dus toch zijn voordelen hebben, deze typisch Mexicaanse mentaliteit.