Downtown!!

Dus omwille van een zoektocht naar Thai Basil, 'Golden Boy' vissaus, 'Dragonfly' donkere en lichte sojasaus en 'Golden Phoenix' jasmijnrijst (enkel de goei merken komen in mijn kookpotten) ben ik afgelopen zondag richting downtown (oftewel het historisch centrum) getrokken. Er was me verteld dat hier een heuze chinatown (street) te vinden was namelijk.

Het was ook de eerste keer dat ik de metro genomen heb ik en dat is een ervaring op zich (vreemd volk aldaar maar compleet veilig zolang ge hier niet 's avonds rondhangt).

Zoals in eerdere post al vermeld was daar alles dicht dus heb ik de namiddag al 'de toerist uithangend' doorgebracht. Ik moet zeggen dat ik niet echt onder de indruk was. 'Zocaro' was wel de moeite en er zijn veel gebouwen en straten die ook interessant zijn maar alles had de onvermijdelijk Mexicaanse stempel wat op sommige momenten het een extra charme geeft en op sommige momenten het geheel wat verprutst. Na toch wat Europese steden gezien te hebben vind ik de mix van vanalles en nog wat en historische gebouwen in een en dezelfde buurt niet echt aantrekkelijk. Het is er ook stevast enorm druk en zondag was dan nog de rustigste dag in deze buurt.

Iets wat ge hier erg veel tegenkomt is van die kleine standjes met eten in de meeste parken op een zondag waar dan ook veel volk rondloopt. Het verschil met de Aziatische steden waar ik al geweest ben is dat elke eetkraam hier taco's verkoopt (toch zo goed als elke kraam) terwijl in de Aziatische steden elke eetkraam de meest uiteenlopende dingen aanbiedt. Ik ben na nog maar twee weken die taco's al wat beu (in tegenstelling tot mijn collega's en andere Mexicanen die er maar niet genoeg van kunnen krijgen) dus ga wat me wat van deze taco kramen verwijderen de volgende weken (mijn maag en andere lichaamsdelen kunnen me er alleen dankbaar voor zijn).

Als financeknul moet ik hier ook eens geweest zijn.

En hier neem ik altijd foto's van als ik het tegenkom (een kleine knieval voor de Maestro).

Ik heb het programma van de 'Palacio de bellas artes' gezien en ben toch blij dat er buiten de lokale muziek ook redelijk wat klassiek gespeeld wordt. Nu alleen nog zien (luisteren) wat de kwaliteit van de uitvoeringen gaat zijn.

Een dikke aanrader voor diegenen die de Mexicaanse keuken willen proberen (en dan in al zijn varieteit, niet enkel de reeds vermelde taco's).

Voor diegenen die eens tot in Mexico geraken zou ik het toch aanraden. Ik moet er ook wel bij vermelden dat ik lang niet alles gezien heb. Ik had voor een seconde of 10 het gevoel van 'damn, ik had me wat beter moeten voorbereiden want nu weet ik nikske echt liggen hier' tot ik besefte dat ik deze buurt kan bezoeken wanneer ik wil en dus niet als de 'city trip weekend toerist' zoveel mogelijk moet zien en doen op een namiddag. Misschien dat mijn beeld van deze buurt de komende maanden nog veranderd.

Yihaa, pepers in zo veel vormen en kleuren.

Het is hier een plezier om te winkelen voor de amateur kok. Al die dingen die ge wel eens in ene kooboek 'Mexicaans koken' tegenkomt maar niet vindt in Belgie liggen hier voor een peulschil te koop in elke supermarkt. Ik heb gisteren wel 6 verschillende pepers gevonden in de lokale 'Gigante' alsook tomatillo's (van die groene tomaten), papaya's en nog meer lokale groenten waar ik de naam niet van kan onthouden maar die erg lekker zijn. En voor bijna geen geld. Zo kost ene kilo limoenen hier zo'n 3.5 euro (terwijl 1 limoen aan 1/2e euro verhandeld wordt in de Delhaize in leuven). Avocado's zijn ook spotgoedkoop.

Alleen vindt ge niet echt de Aziatische ingredienten die ik toch ga nodig hebben als ik mijn favoriete gerechten die ik zelf kan maken wil bereiden.

Volledig met dit doel ben ik afgelopen zondag richting 'Downtown' getrokken (meer hierover in ene andere post) om in de lokale Chinatown (zijnde 1 straat vol Aziatische restaurants en winkels) te gaan vinden waar ik naar op zoek ben. Jammer genoeg waren enkel de restaurants open en heb ik de rest van de dag gewoon wat aan sightseeing gedaan. Dit had ik kunnen weten natuurlijk maar hier is zoveel open op een zondag dat ik toch de gok gewaagd heb. Alleen zijn die Aziaten natuurlijk niet gediend van dat 'altijd open' beleid en sluiten gewoon op zondag.

Nog drie weken wachten op de zetels maar we hebben toch al kabel..

Het is me afgelopen weekend dan toch gelukt om meubels te gaan kopen. Ge moet hier wel goed plannen want een voormiddag om wat winkels te bekijken wordt al snel een voormiddag tot 4pm aangezien ik weer eens stevig verkeerd gereden ben op 'Insurgentes'. Dit is een straat die de hele stad doorkruist (en zo 40 km lang is aldus) en als ge hier vanaf wijkt zijt ge ineens vertrokken voor een uur of wat vloeken en tieren op de verkeersborden die volgens mij door iemand met een wel heel sadistisch gevoel voor humor zijn neergeplant. Er klopt namelijks niks van en dat ligt helemaal niet aan mijn gebrek aan orientatievermogen want dat gebrek is onbestaande zoals iedereen wel weet.

Ik heb zowaar sofa's en stoelen voor de eetkamer gevonden maar het duurt nog zo'n drie weken voor alles er is aangezien ik een ander stofke op mijn zetels wou.

In ieder geval heb ik (als alles goed gegaan is) vandaag toch mijn kabelaansluiting. Het bekomen van dit noodzakelijk product hier in Mexico (anders hebt ge enkel zeer slecht ontvangen Mexicaanse talkshows en spelprogramma's) was niet evident. Zo is me een paar keer gevraagd thuis te blijven om de installateurs binnen te laten en werd er steeds geannuleerd zonder ook maar enige melding hiervan. Nu bleef ik niet zelf thuis maar trop was toch te veel dus ik heb vandaag eens serieus van mijn oren gemaakt bij 'Cablevision'. Na een dreiging de hele boel op te zeggen (en ik had het maximale ultradeluxe pakket gekozen hier met wel 250 kanalen) kreeg ik een telefoontje of ik binnen een half uur op mijn appartement kon zijn want er waren 'toevallig' een team installateurs in de buurt (de sloebers, ge moet er toch achteraan zitten). Wonderwel boven elke verwachting waren die mannen op tijd en zo'n twee uur later waren ze klaar met de installatie (na zowat elk stopcontact in het appartement uit de muur getrokken te hebben, waarom weet ik niet en wil ik ook niet weten). Voor ik terug naar het werk moest was er nog een probleem met het signaal dus ik hoop straks ook effectief in mijne beanbag (mijn enige verlossing van het zitten op de vloer tenzij ik mijn matras tot voor de tv sleur) kan kijken naar een matchke NBA (op het NBA channel, 24u per dag matchen en achtergrond informatie (how do you like them apples Bert, Lars en Piet?).

Nog rap een fotooke van een deel van het appartement dat wel al ingericht is (en een niet onbelangrijk deel al zeg ik het zelf).

Guadalajara, La Perla Tapatia

Het was toch alweer een week of wat geleden dus het werd weer eens tijd voor de volgende roadtrip (oftwel zakenreis). Dit keer stond Guadalajara en Tequila op het menu. Vrijdag trokken we eerst met gids van Cuervo naar het dorpje Tequila. Tequila kan en mag slechts in bepaalde gebieden in Mexico gemaakt worden (een beetje zoals Cognac en Champagne enkel in een bepaalde streek in Frankrijk geproduceerd mag worden onder deze naam). In dit dorpje ligt ook de geboorteplaats van de oudste tequila zijnde Cuervo. Dit is het bedrijf waar we mee samenwerken in Mexico en tevens de grootste tequilaproducent ter wereld. Hun grootste concurrent, Sauza, maakt momenteel deel uit van de Maxxiumgroep via Jim Beam en wordt in elk land behalve in Mexico dan ook door Maxxium verdeeld (het is een rare wereld, die alcoholbusiness).

Tequila bleek een klein dorp te zijn waar iedereen eigen gebrouwen tequila verkoopt alsook, kleine tonnetjes om dit wondervocht in te bewaren en plastieken mariachi gitaren.

Het is omgeven door agave velden (de agave is familie van de lelie maar lijkt sterk op een cactus en is de plant die aan de basis ligt voor de destillatie van tequila), wat een prachtig uitzicht geeft als je door de streek rijdt.

We kregen eerst een uitleg van een 'Jimador' (de persoon die de velden en planten onderhoudt)hoe de planten jaar na jaar bijgesneden en verzorgd worden. Ze gebruiken hiervoor een stevige machete en een schop met onderaan een zeer scherp rond mes. Onze Jimador deed een plant per 10 seconden. Ik deed er ongeveer 5 minuten over (toch nog beter dan de oneindig minuten van onze ontrade manager die het helemaal niet klaar kreeg, de sukkelaar).

De bekendste Jimador van Mexico zo werd me verteld.

Daarna kregen we een uitleg in de 'Rojeña', de eerste distilerie van Cuervo over het distillatie proces en het verschil in het maken van tequila met 100% agavesuikers en tequila met 51% agave en 49% andere suikers (zijnde de brol die ge in margerita's kunt doen en die naar het buitenland verscheept wordt omdat iedereen buiten Mexico denkt dat ge tequila enkel in een shot met limoen en zout kunt drinken). Als ge als ene kenner wilt overkomen (goed opletten nu Frits) moet ge dus een fles 100% agave tequila in huis hebben en dan nog liefst een 'Reposado' (een paar maanden op vat gerijpt) of een 'Añejo' (een jaar tot drie jaar op vat gerijpt).

Deze laatsten zijn echt lekker en niet te vergelijken met wat de meesten onder jullie als tequila in gedachten hebben (en worden ook niet als een shot binnengegooid maar langzaamaan gedronken).

We mochten zelfs de 'Cava' betreden waar de 'Reserva de la Familia' bewaard wordt. Dit is een zeer speciale tequila met een beperkte oplage die bestaat uit gerijpte tequila en tequila van meer dan 25 jaar in een mix die geheim moest blijven en ik dus ook niet kan vermelden op deze blog (omdat ik het niet weet wel te verstaan). Deze tequila smaakt echt volledig anders dan de rest, meer zoals een cognac met tequila nasmaak. Echt lekker en aan 100 euro per fles ook behoorlijk duur. Elk jaar wordt een wedstrijd onder Mexicaanse kunstenaars gehouden om te kijken wie de speciale 'cask' waarin de fles verkocht wordt mag decoreren.

De collectie van de afgelopen jaren, elk jaar met een andere verpakking.

We mochten nog een vat met deze 'Reserva de la Familia' signeren en daarna was het terug richting Guadalajara voor de avond activiteiten.

Stel u de vreugde voor van diegene die uit dit vat mag drinken.....

Let vooral op de zeer stijlvolle haarnetjes die iedereen vergat uit te doen voor de groepsfoto.


Nog een snelle 'lunch' om 04.00 pm in de tuin van het buitenverblijf van de eigenaar van Cuervo.

Over de avondactiviteiten in Guadalajara kunnen we kort zijn, namelijk veel en erg lekker eten en veel en erg duur drinken. Guadalajara is de plaats waar we ongeveer 30% van onze cognac verkopen en dus erg de moeite om in te investeren (en om in op stap te gaan).

Ik had een meeting met het logistieke departement van Cuervo op´maandag en kon dus zondag de stad rustig verkennen. Na Mexico City is deze toch ook grote stad (zo'n 6 miljoen mensen) een verademing kwa rust. Vooral Tlaquepaque is een aanrader (als ge lokale kunst wilt kopen). Dit is een klein dorpje dat door de stad opgeslorpt werd een tijd geleden maar dat nog steeds zijn dorpse sfeer behouden heeft (een soortgelijke buurt vindt ge ook in Mexico City).

Om in dezelfde stijl verder te gaan: Het afhandelen van een verhuis, Mexican style

Yipie Yee Yozaa (enz..). Vandaag zijn ze dan eindelijk mijn spullen komen brengen. Volledig op tijd stond er een vrachtwagen met container vanochtend om 07.00 am voor mijn deur. Volledig op zijn Mexicaans zijn alle verhuizers dan eerst gaan ontbijten tot ongeveer 08.30u. Dat ze door het fout parkeren van de vrachtwagen beide garage's aan mijn gebouw blokkeerden stoorde hen blijkbaar niet (de rest van de bewoners van ons gebouw des te meer).

Uiteindelijk stonden er dus toch rond 08.30u zo'n 8 verhuizers in mijn appartement. Een beetje veel vond ik aangezien slechts 3 man in Brussel en Amsterdam alles ingepakt en verscheept hadden. Maar achteraf gezien niet slecht dat ze met zijn achten waren.

In volle vaart werd alles naar boven versleept. Tot hier, alles dik in orde. Vanaf het moment dat ze moesten beginnen aan het in mekaar schroeven van de tafel, kast en bed (stond zo in het contract dus daar kwamen ze niet onderuit) begon het echter bergafwaarts te gaan. Het duurde ongeveer 25 min om met 4 man de poten onder mijn tafel te schroeven, ik had het zelf sneller gekunt (en gezien mijn 2 linkerhanden wil dat al wat zeggen). Het IKEA bed bleek echter de grootste struikelblok te zijn. Daar hebben ze met 5 man zeker een zo'n 45 min aan zitten sleutelen. Ik probeerde nog aan te geven dat ge zo een IKEA meubel echt via het plan moet in mekaar steken maar met een plan werken is niks voor echte mannen dachten die latijnse macho's dus deden ze het uiteindelijk zonder. Er bleken wat dingen te ontbreken (volgens hen, volgens mij hadden ze in 'Youp Van't Hek zijn beroemde sketch' stijl gewoon een deel schroeven verkeerd gestoken), maar uiteindelijk blijkt er nu toch een bed in mijn 2e slaapkamer te staan.

Zij die er gaan in slapen (dus de pioniers die het eerst in het verre Mexico geraken voor een bezoek) zullen aan den lijve ondervinden hoe kundig onze groep Mexicanen uiteindelijk blijken te zijn.

Gelijkaardige taferelen in de eetkamer waar de deuren van mijn kast opeens niet meer bleken te passen en de kist met het schilderij dat Katrijn me gemaakt had niet bleek open te gaan.

Ik ben uiteindelijk moeten gaan werken en heb zoals het hoort iemand anders dit hele tafereel laten overschouwen met de boodschap: 'Als ik terugkom moet alles in orde zijn'. Toch handig als ge iemand hebt die dit allemaal kan en moet doen (we betalen dan ook redelijk wat geld aan Crown Relocations hiervoor).

En wonder boven wonder, om 01.00pm vandaag bleek alles in orde en nu kan ik dus gaan beginnen genieten van het terug bezitten van meubels na ongeveer een maand en half op de grond te hebben moeten zitten met enkel mijn Ipod voor muziek en zelden iets om te lezen. Het feit dat ik in deze periode redelijk wat trips heb kunnen maken doorheen het land was wel een pleister op deze wonde moet ik eerlijkheidshalve toegeven.

Nog snel wat foto's van mijn appartement met verhuisdozen (zeer interessant, al zeg ik het zelf), en vanaf volgende week hoop ik dan wat foto's van mijn appartement zoals het er uiteindelijk uit zou moeten zien te kunnen tonen (maar dat zal wel weer te optimistisch gedacht zijn).

Het bekomen van een rijbewijs, Mexican style

Na redelijk wat uitstel zijn we vandaag dan toch met een paar andere collega's die een vernieuwing van hun rijbewijs moesten ophalen naar de dienst voor het bekomen van een rijbewijs gegaan vandaag.

De enige vereiste voor buitenlanders die in Mexico leven is dat ge een beetje Spaans spreekt. Over testen (theorie of praktijk) of het tonen van uw rijbewijs uit uw thuisland wordt met geen woord gerept.

Nu kan ik na redelijk wat uitgestelde Spaanse lessen nog niet zoveel Spaans (en 'Me llamo Steven, trabajo Maxxium' telt niet echt terwijl mijn favoriete 'El vuelo sale dos dias por semana' toch al indruk maakt op mijn collega's, maar ook niet echt verkeersrelevant is). Dus moest ik om te bewijzen dat ik het toch al wat kon het Mexicaanse manifest voor het bekomen van een rijbewijs (de volle 15 regels ervan) lezen. Lezen gaat me goed af maar de juffrouw achter de receptie was toch niet overtuigd en vroeg me of ik ook effectief begreep wat ik las. Van de 15 regels verstond ik ongeveer 3 regels en na een goedlachse 'komaan, dat is toch voldoende' van een collega en 200 pesos van mezelf was ik op weg om een foto te laten nemen voor mijn rijbewijs. De enige vereiste om iets te krijgen is dus blijkbaar ook niet altijd vereist.

Het kantoor lag in een complex met een grote supermarkt. Vreemd genoeg moesten we het rijbewijs betalen (kost officieel 435 pesos) aan een kassa van deze supermarkt (begrijpe wie begrijpe kan).

Dus na wat zessen en zevens zie hier mijn correct bekomen rijbewijs.

La Vegas, gringo's, geld verdienen en af en toe wat teveel drinken

Aangezien het hier een verlengd weekend was en Acapulco geen optie om te bezoeken (vanwege te druk zo was me verteld) heb ik de beslissing genomen on een collega van me (Walid, ene Mexicaan van Libanese afkomst, en dat heb ik geweten (meer hierover later)) te vergezellen naar Las Vegas. Walid is een kenner en liefhebber van de edele goksport zo heb ik geleerd en gezien de afgelopen drie dagen.

De vlucht naar Vegas verliep goed. Het binnengeraken van de US iets minder. Voor mij ging het nog alhoewel ik nog nooit zo'n strenge maatregelingen op een luchthaven heb meegemaakt. Vooral het feit dat ik als Belg in Mexico woon was een compleet raadsel voor de douane beambte die me daarover dan ook zo'n 15 minuten heeft uitgehoord. Maar dit was niks tov wat Walid elke keer meemaakt als hij de States in wil. Zijn Libanese afkomst (alhoewel zijn familie al drie generaties in Mexico leeft), zijn Libanese uiterlijk en vooral de stempels in zijn paspoort die hij kreeg telkens hij familie in Libanon bezoekte zorgden ervoor dat het zo'n 30 minuten aan vraag en antwoord spellekes duurde voor hij de douane mocht passeren.

De rit naar het hotel maakte echter veel goed aangezien er een limousine aankwam die blijkbaar zijn dienst erop zitten had en het niet erg vond wat mensen die op een taxi aan het wachten waren voor een prijsje mee te nemen. Wallid, mezelf en nog 5 andere wachtenden gingen graag op dit aanbod in en zo kwamen we in stijl aan in de MGM Grand (zijnde ons hotel).

Het is toch wat raar om zo tussen alleen USA'ers te lopen, vooral als er veel uit het zuiden van de States komen. Ze spreken daar met een accent waarvan ge bijna zou denken dat het een karikatuur is.

De 'MGM Grand' bleek een van de grootse casino's is in Vegas te zijn (was me al verteld door Walid maar het was toch nog steeds overweldigend groot).

Dit was de ruimte om te gokken op sportevenementen. Niet zo'n goede foto maar ge mocht hier eigenlijk geen foto's nemen (en zijn daar nogal streng in) dus ik heb het niet nog eens geprobeerd.

Hier hadden we niks te zoeken. Pokerspellen met een minimuminzet van 500 dollar en black jack met dezelfde minimuminzet. Maximuminzet van 50.000 dollar tot onbeperkt aan een bepaalde tafel vol Koreanen (ik wil niet weten wat er daar zoal verloren is die avond).

De eerste avond zijn we in dit complex (alles erop en eraan deed ge er toch zo'n 20 minuten over om het te doorkruisen in stevige wandelpas) gebleven. Ik heb me hetn hele weekend tot het pokeren beperkt aangezien ge hier zelf kunt bepalen hoeveel ge inzet en dus niet teveel kunt verliezen. En wonder boven wonder de menzen rond mijn tafel zo'n 600 dollar lichter gemaakt. Dit smaakt zoveel beter als er zo'n paar typische gringo's tussenzitten die onmiddellijk beginnen van 'so you're from little Belgium' en na mijn eerste winst 'beginners luck, it won't last'. Vooral als juist die knullen veel te roekeloos inzetten en ik dan ook voornamelijk hun chips naar me toe geschoven kreeg na enkele van mijn beste spellekes.

Een kleine tip voor de 'would be' gokker. Laat de 'blackjack' tafels links liggen. Ik heb er iemand op 20 min 800 dollar zien verliezen en dit was zelfs niet een tafel met hoge inzetten. Volgens een vrij beschonken kenner die me perse wou uitleggen hoe het spel werkt wordt er op dit spel bijna nooit echt gewonnen door de spelers. Tenzij ge als ware mathematicus de kaarten begint te tellen. Hierover zijn er zelfs wat mythes in Vegas over groepen wiskundigen (en dergelijke) die wat casino's serieus wat miljoenen (inderdaad, miljoenen) lichter gemaakt hebben en daarna ook in serieuze problemen geraakt zijn met de vriendelijke eigenaren die natuurlijk niet tot de mafia behoren.

Een kleine tip voor de 'grote eters' (ik noem natuurlijk weer geen namen maar mensen met ene naam die klinkt als 'hert' of pakweg 'klank' (Bert en Frank dus) bijvoorbeeld), blijf weg van het buffet van de MGM (of eender welk casino in Vegas) als ge ooit deze stad zou aandoen.

Dit is in ware US stijl en ongelooflijk uitgebreid (nog nooit zo'n hoeveelheden eten bij mekaar gezien). Niet alles is even lekker maar kwa kwaliteit valt het best mee. En had ik al verteld dat het immens uitgebreid is.

De tweede dag gingen we na een korte stop in dit casino met een 'uilenthema' voor de befaamde 'chickenwings' (die inderdaad goed smaakten) naar de 'Luxor' om alweer te pokeren (dit casino is voor de pokerliefhebbers een aanrader omdat hier niet zoveel pro's zitten).

Ondertussen had ik al door dat ge voor uw drank niet moet betalen in de casino's (ze willen u daar dronken natuurlijk). Ondanks het feit dat ik daar die avond gretig gebruik gemaakt van heb ging ik toch weer met wat zakgeld naar huis. Dit in tegenstelling tot mijn collega die redelijk wat poen kwijtgeraakt was en toch wat groen lachte toen ik mijn winst liet zien.

De zondag was het de 'Superbowl' en daar kon ge dan ook echt niet omheen (overal en de hele tijd werd ge hier met uw neus op gedrukt). We hebben ons dan ook niet laten kennen in het evenement in een heuse sportsbar in de MGM gevolgd alhoewel zowel Walid als mezelf nikske van het spel snapten. Het (vreselijk slechte) bier (maar de prijs, zijnde het ronde getal van '0' euro per glas aangezien het casino betaalde (alweer) maakte veel goed) en de versnaperingen tesamen met de sfeer maakten van dit alles toch een leuke namiddag. Ook wat vriendelijke Amerikanen ontmoet die ons het spel (tevergeefs) probeerden uit te leggen.

Maandag was onze retourvlucht en ik heb de kans genomen om in de outlet-centers die ge daar hebt (goede merken aan spotgoedkope prijzen) het een en ander aan te kopen. Ik denk dat voor pakweg een jeans ge ongeveer de helft betaalde als voor hetzelfde merk in Mexico City.

Jammer genoeg kan ik niet terugkeren voor dit event, maar een nieuwe trip naar Vegas zit er zeker in.

Nog een niet zo'n geweldige foto van Casino New York New York (mijn fotokwaliteit zou toch moeten verbeteren in de komende maanden).

Dit was mijn eerste bezoek aan de USA en wat me opviel is dat de mensen hier in exact twee categorien te verdelen zijn. Onbeschoft en overvriendelijk. Met redelijk wat mensen in de tweede categorie viel het me beter mee dan ik verwacht had (alhoewel de eerste categorie toch als overwinnaar uit de telling kwam dus ik zou hier toch nooit willen wonen). Natuurlijk is Vegas niet representatief voor het hele land (in andere gebieden is het nog erger heb ik me laten vertellen).